sygn. akt II SA/Kr 37/14 Kraków, dnia 9 kwietnia 2014 r. POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka - Duda po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. W., P. K. i J. P. na uchwałę Rady Miasta Krakowa Nr LXIX/998/13 z dnia 13 marca 2013r. w sprawie określenia rodzajów dodatkowych usług świadczonych przez Gminę Miejską Kraków w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi postanawia: skargę odrzucić.
Pismem z dnia 30 września 2013r. (data wpływu do Urzędu Miasta Krakowa) P. K., J. W. i J. P. wezwali Radę Miasta Krakowa do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z uchwały Nr LXIX/998/13 z dnia 13 marca 2013r. w sprawie określenia rodzajów dodatkowych usług świadczonych przez Gminę Miejską Kraków w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi.
Pismem z dnia 4 listopada 2013r. Przewodniczący Rady Miasta Krakowa przesłał skarżącym stanowisko projektodawcy uchwały (Prezydenta Miasta Krakowa). Zaznaczył jednocześnie w sposób wyraźny, że stanowisko projektodawcy nie jest stanowiskiem Rady Miasta Krakowa wezwanej do usunięcia naruszenia prawa i ma charakter jedynie informacyjny. Przewodniczący Rady w piśmie z dnia 4 listopada 2013r. w żaden sposób nie ustosunkował się do wezwania z dnia 30 września 2013r. (k. 40 - 41 akt sądowych).
W dniu 2 grudnia 2013r. P. K., J. W. i J. P. wnieśli skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skargę, wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia sąd administracyjny zobligowany jest odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm. - dalej p.p.s.a.)
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednol. Dz. U. z 2013r., poz. 594 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z przepisu tego wynika w sposób wyraźny, że warunkiem wniesienia skargi na uchwałę rady gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, a zatem również na uchwałę w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest wezwanie na piśmie właściwego organu do wykonania orzeczenia sądu. Jak wynika z uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007r., sygn. akt II OPS 2/07 (OSNAiWSA 2007/3/60), przepis art. 53 § 2 p.p.s.a. ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. Wniosek powyższy wynika a contrario z art. 102a ustawy o samorządzie gminnym, który wyłącza jedynie zastosowanie w tych sprawach art. 52 § 3 i 4 p.p.s.a. Wyłączenie to oznacza, że pozostałe przepisy tej ustawy dotyczące wnoszenia skargi do sądu administracyjnego będą miały zastosowanie, o ile ustawa o samorządzie gminnym nie stanowi inaczej. Z art. 53 § 1 p.p.s.a. wynika termin trzydziestodniowy do wnoszenia skargi i ma on zastosowanie w sytuacji, gdy organ udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi. Artykuł 53 § 2 p.p.s.a., odnoszący się do sytuacji, gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, statuuje sześćdziesięciodniowy termin dla wniesienia skargi i biegnie od dnia wniesienia tego wezwania do organu. W tym przypadku istotne jest jedynie to, by przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia, a wezwanie to ma być bezskuteczne. O bezskuteczności wezwania można zaś mówić zarówno wówczas, gdy właściwy organ nie uwzględni wezwania i to stanowisko przedstawi w odpowiedzi na wezwanie, jak i wtedy, gdy właściwy organ gminy nie zajmie stanowiska w sprawie wezwania i nie udzieli odpowiedzi skarżącemu. W każdym z tych przypadków jednak będzie miał zastosowanie inny termin dla wniesienia skargi - bądź trzydziestodniowy, bądź też sześćdziesięciodniowy. Jeśli skarżący po wniesieniu wezwania do usunięcia naruszenia otrzyma odpowiedź na wezwanie i stwierdzi, że nie jest ono skuteczne, to wówczas może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia otrzymania odpowiedzi na wezwanie. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi zaczyna biec tylko wówczas, gdy doręczenie odpowiedzi na wezwanie nastąpi przed upływem sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania, chyba że skarżący już wcześniej nie czekając na odpowiedź złoży skargę. Jeśli natomiast organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, a skarżący wyczekuje na stanowisko organu, to powinien wnieść skargę w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania.
W niniejszej sprawie organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Wobec wyraźnej treści pisma z dnia 4 listopada 2013r. oraz faktu, iż brak w nim jakiegokolwiek odniesienia się do wezwania do usunięcia naruszenia prawa, nie sposób uznać go za odpowiedź organu, o której mowa w art. 53 § 1 i § 2 p.p.s.a. Skarżący powinni byli zatem wnieść skargę w terminie sześćdziesięciu dni od daty wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa, tj. od dnia 30 września 2013r. Ostatni dzień terminu upływał 29 listopada 2013r. Skarga została wniesiona w dniu 2 grudnia 2013r., a zatem z uchybieniem sześćdziesięciodniowego terminu do jej złożenia.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia, za podstawę przyjmując art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a.