Sprawa ze skargi na uchwałę Nr XII/183/2015 Rady Miasta Zakopane w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą "Park Kulturowy obszaru ulicy Krupówki"
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Jacek Bursa (spr.) WSA Małgorzata Łoboz Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2016 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie Grażyny Mosoń- Wąsik sprawy ze skargi D. M. na uchwałę Nr XII/183/2015 Rady Miasta Zakopane z dnia 3 września 2015 r. w sprawie utworzenia parku kulturowego pod nazwą "Park Kulturowy obszaru ulicy Krupówki" postanawia: I. skargę odrzucić; II. zwrócić skarżącej D. M. kwotę 300 ( trzysta ) złotych tytułem uiszczonego wpisu.

Uzasadnienie strona 1/5

postanowienia z dnia 8 czerwca 2016 roku

W dniu 3 września 2015 r. Rada Miasta Zakopane podjęła uchwałę nr XII/183/2015 w sprawie utworzenia Parku Kulturowego pn. "Park Kulturowy obszaru ul. Krupówki". W dniu 3 marca 2016 roku D. M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na powyższą uchwałę.

Wskazanej uchwale zarzucono:

- naruszenie norm prawnych wynikających z art. 140 kc;

- naruszenie praw konstytucyjnie chronionych;

- naruszenie konstytucyjnej zasady Państwa prawa;

- pozostawanie w sprzeczności z wcześniejszymi aktami prawa lokalnego;

- naruszenie norm kompetencyjnych uprzywilejowania określonych grup przedsiębiorców;

- sprzeczności w samej treści uchwały.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o zmianę treści § 4 ust. 1 pkt. 4 skarżonej uchwały poprzez wykreślenie słów: werandach, gankach. W uzasadnieniu skargi podniesiono, że została ona poprzedzona bezskutecznym wezwaniem Rady Miasta Zakopane do usunięcia naruszenia prawa, która nie udzieliła stronie skarżącej odpowiedzi na wezwanie. Zdaniem skarżącej wskazana uchwała spowoduje likwidację prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, prowadzonej z tradycjami od 1912 roku.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie. Uzasadniając swój wniosek w zakresie odrzucenia skargi podkreślił, że strona skarżąca nie jest właścicielem nieruchomości objętych ustanowionym parkiem kulturowym. Jest ona jedynie najemcą lokalu użytkowego na ulicy Krupówki, w którym prowadzi działalność gospodarczą, a zatem powołuje się na tytuł obligacyjny do nieruchomości. Z tego powodu nie przysługuje jej interes prawny w zaskarżeniu przedmiotowej uchwały.

Z uwagi na powyższy zarzut, zarządzeniem z dnia 27 maja 2016 roku, skarżąca została zobowiązana do wykazania interesu prawnego do wniesienia skargi poprzez przedłożenie stosownych dokumentów lub wskazanie numeru księgi wieczystej, z których wynikać będzie, ze jest ona właścicielką (współwłaścicielką) lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, która została objęta postanowieniami zaskarżonej uchwały.

W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie skarżąca przedłożyła umowy najmu dotyczące nieruchomości, na której prowadzi działalność gospodarczą przy ul. Krupówki oraz wskazała nr księgi wieczystej odnośnie tej nieruchomości (z której wynika, że współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości są inne osoby fizyczne). Jednocześnie podtrzymała swoje stanowisko, iż przysługuje jej interes prawny do złożenia skargi, wynikający z prawa obligacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz.1269), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, że sądy administracyjne dokonują wyłącznie kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 późn. zm.). Z istoty kontroli wynika, że zasadność zaskarżonego aktu podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania tego rozstrzygnięcia.

Strona 1/5