W pierwszej kolejności wskazać należy, że przedłożony wraz z wnioskiem dokument pełnomocnictwa w formie aktu notarialnego (rep. A nr [...], notariusz M. K.) z dnia 18 lipca 2012r. udzielonego M. K. przez K. M. Prezesa Agencji Mienia Wojskowego, nie upoważnia M. K. do reprezentowania Agencji przed sądami administracyjnymi. Pełnomocnictwo to, co do zasady, dotyczy gospodarowania mieniem znajdującym się w zasobie Skarbu Państwa - Agencji. Szczegółowo wymieniono też, że "w ramach powyższego umocowania pełnomocnik jest upoważniona do dokonywania wszelkich czynności cywilnoprawnych związanych z gospodarowaniem tymi nieruchomościami, w tym do zawierania umów (...), jak również reprezentowania Agencji przed wszelkimi władzami, urzędami oraz wobec osób prawnych i fizycznych, a także Sądami Rejonowymi, Wydziałami Ksiąg Wieczystych, prowadzącymi księgi wieczyste."
Oznacza to, że jedynymi sądami przed którymi zgodnie z pełnomocnictwem M. K. może reprezentować Agencję, są sądy rejonowe - wydziały ksiąg wieczystych. Pełnomocnictwo nie zezwala na reprezentowanie Agencji przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w tej konkretnej sprawie, ani w ogólności - przed sądami administracyjnymi. W tej sytuacji trzeba przyjąć, że wraz z wnioskiem nie została dokonana czynność, której nie dokonano w terminie, albowiem ostatecznie nie dostarczone zostało Sądowi pełnomocnictwo, o treści żądanej w wezwaniu z dnia 6 maja 2015 r.
Niezależnie od powyższego, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zostało uprawdopodobnione, że przekroczenie terminu nie było zawinione przez A. Wyjaśnienia pełnomocnika w tym zakresie nie mogą doprowadzić do wniosku, że uchybienie terminu powstało bez winy A., zresztą sama Skarżąca nie zna przyczyny zaniedbania. Fakt, że odmowa przywrócenia terminu uniemożliwia rozpatrzenie sprawy przez Sąd nie mogłoby w niniejszej sprawie skutkować uwzględnieniem wniosku i przywróceniem terminu. Jednakże wobec braku doręczenia skutecznego pełnomocnictwa dla M. K. dalsze rozważania w tym zakresie są bezprzedmiotowe.
Biorąc powyższe pod uwagę należało odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie na podstawie art. 86 i art. 87 p.p.s.a.