Sprawa ze skargi na decyzję SKO w K. w przedmiocie ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. i S.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 19 listopada 2008 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości postanawia: oddalić wniosek skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z [...] kwietnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez skarżących w niniejszej sprawie z uwagi na złożenie jej z uchybieniem terminu. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżących 28 kwietnia 2010 r. W dniu 5 maja 2010 r. (data stempla pocztowego) pełnomocnik skarżących adw. K. S.-G. wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wniosku podała, że w kwietniu zatrudniła w kancelarii nową, niedoświadczoną pracownicę. Odpis wyroku nadszedł w pierwszej korespondencji jaką odbierała. Mimo pouczenia o sposobie przyjmowana pism sądowych zapomniała o niezwłocznym opatrzeniu pism datą odbioru i zrobiła to dopiero wraz z przedłożeniem akt pełnomocnikowi. Z uwagi na fakt, że pracownica bała się przyznać o popełnionym błędzie wpisała datę prawdopodobną tj. 8 kwietnia 2010 r. W ocenie pełnomocnika skarżących opisana sytuacja mieści się w dyspozycji art. 58 kpa i świadczy o braku winy po stronie pełnomocnika. Dla poparcia swojego poglądu odwołała się do treści orzeczenia Sądu Najwyższego z 11 lipca 1935 r. C III 1146/34, OSP 1935 poz. 597. W celu uprawdopodobnienia przedstawionych okoliczności dołączyła kserokopię pisma przewodniego doręczenia odpisu w wyroku z 25 lutego 2010 r. z wpisaną odręcznie datą "8 marca 2010 r.".

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Krakowie zważył, co następuje: Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepisy art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przywrócenia terminu w sytuacji, gdy strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy i gdy uprawdopodobni okoliczności wskazujące na brak jej winy w uchybieniu terminu oraz gdy wniosek o przywrócenie terminu zostanie złożony w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu i wraz z tym wnioskiem zostanie dopełniona czynność, dla której termin był wyznaczony.

Podstawowym kryterium przy rozpoznawaniu wniosku o przywrócenie terminu są okoliczności uprawdopodabniające brak winy w uchybieniu terminu. Zarówno w nauce prawa, jak i orzecznictwie sądowym przyjęte jest, iż wskazane kryterium jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej oraz, że uchybiony termin nie może zostać przywrócony, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Do niezawinionych przyczyn uchybienia terminowi zalicza się z reguły: przerwę w komunikacji, powódź, pożar, inną katastrofę, nagłą chorobę strony, jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (...) (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz", LexisNexis, Warszawa 2005, s. 333).

Strona 1/2