Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. N. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu w sprawie ze sprzeciwu A. N. od decyzji Wojewody [...] z dnia 21 marca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia przywrócić termin do wniesienia sprzeciwu.
A. N. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję kasacyjną Wojewody z dnia 21 marca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę w terminie 30 dni od doręczenia tej decyzji.
Następnie pismem z dnia 28 czerwca 2019 r. skarżący zwrócił się z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, argumentując, że w przedmiotowej decyzji organ zawarł błędne pouczenie o terminie jej zaskarżenia do sądu administracyjnego, przez co skarżący złożył skargę już po upływie terminu przewidzianego przepisami prawa. We wniosku podano, że konieczność wystąpienia o przywrócenie terminu powstała w dniu 27 czerwca 2019 r. po zapoznaniu się pełnomocnika skarżącego z aktami sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu okazał się uzasadniony.
Na wstępie rozważań na temat zasadności przedmiotowego wniosku należy wyjaśnić, że w dniu 1 czerwca 2017 weszła w życie ustawa z 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 poz. 935 z 12 maja 2017 r.; dalej także: nowelizacja, ustawa zmieniająca). Nowelizacja ta zmieniła również treść ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2018 poz. 1302; dalej: p.p.s.a.), m. in. wprowadziła nową instytucję procesową, uregulowany w rozdziale 3a sprzeciw od decyzji. Otwierający ten rozdział art. 64a p.p.s.a. stanowi, że od decyzji o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a. skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw. Zgodnie natomiast z treścią art. 64c § 1 p.p.s.a. sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji.
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Artykuł 87 § 1 p.p.s.a wskazuje, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu został zachowany, a wniosek spełnia pozostałe warunki formalne.
Przechodząc do merytorycznego rozpoznania wniosku podkreślić należy, że przepis art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy ocenić zachowanie strony oraz wskazane przez nią okoliczności, mające poświadczyć brak zawinienia w niedochowaniu terminu. Ocena ta nie może jednak być dowolna. Brak winy strony podlega weryfikacji z uwzględnieniem wszystkich okoliczności danej sprawy przy zastosowaniu obiektywnego kryterium należytej staranności, jakiej oczekuje się od osoby dbającej o swoje interesy.
Odnosząc się do przedstawionych w uzasadnieniu wniosku argumentów, w ocenie Sądu, wnioskodawca w wystarczającym stopniu uprawdopodobnił brak winy w uchybieniu terminowi do wniesienia sprzeciwu. Bezsprzecznie bowiem zaskarżona decyzja zawierała błędne pouczenie o 30-dniowym terminie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, do którego skarżący zastosował się. Zgodnie z art. 112 k.p.a. błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania lub skutków zrzeczenia się odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.
Skoro zatem z powodów wyżej wskazanych stronie nie można przypisać winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi w niniejszej sprawie, to uchybiony termin należało przywrócić na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.