Niniejszy wniosek skarżącego jest jego czwartym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w rozpatrywanej sprawie. Postanowieniem z dnia 23 września 2009r. WSA w Krakowie oddalił wniosek skarżącego o udzielenie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym. NSA - postanowieniem z dnia 11 grudnia 2009r. sygn. akt II OZ 1099/09 oddalił zażalenie skarżącego. Kolejny wniosek strony o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych również został oddalony postanowieniem z dnia 5 marca 2010r. NSA - postanowieniem z dnia 6 maja 2010r sygn. akt II OZ 387/10 zażalenie wnioskodawcy oddalił. Trzeci wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów i ustanowienie adwokata został również - postanowieniem z dnia 3 września 2010r. oddalony.
Rozpoznanie kolejnego wniosku strony winno zatem nastąpić w kontekście art. 165 p.p.s.a. dającym prawo uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia wskutek zmiany okoliczności sprawy, z uwzględnieniem materialnych przepisów stanowiących podstawę przyznania prawa pomocy zawartych w art. 243 i następnych p.p.s.a. Odstąpienie od oceny wyrażonej we wcześniejszym postanowieniu tj. postanowieniu z dnia 3 września 2010r. może nastąpić jedynie, gdy okoliczności stanowiące przesłankę danego rozstrzygnięcia uległy zmianie. Chodzi o takie pogorszenie sytuacji materialno - bytowej strony, która skutkowałaby odmiennym od poprzedniego poglądem o aktualnej potrzebie przyznania skarżącemu prawa pomocy.
W ocenie Sądu, skarżący nie wykazał, iż w obecnej sytuacji majątkowej, w stosunku do sytuacji materialno - bytowej z września 2010r, jego sytuacja uległa takiemu pogorszeniu, które uzasadniałoby zmianę poprzednio wydanego postanowienia. Skarżący nadal prowadzi działalność gospodarczą, na bieżąco obraca środkami finansowymi, a wykazana strata jest tylko bilansowym zestawieniem księgowym i nie świadczy jeszcze o faktycznym braku środków finansowych -szczególnie biorąc pod uwagę wykazane wydatki np. na telefon i internet w kwocie 319 zł, które nie są wydatkami koniecznymi, brak innych osób na utrzymaniu, posiadany majątek - w szczególności ponad 2 ha gospodarstwo rolne, który zawsze może jego właścicielowi przynosić pożytki (może być przedmiotem dzierżawy, wynajmu, dofinansowania z Unii Europejskiej).
W zakresie wskazywanych przez wnioskodawcę okoliczności w postaci pogorszenia zdrowia i sytuacji materialnej, zwłaszcza po wydanym uprzednio postanowieniu oddalającym jego wniosek, to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania, że sytuacja ta zmieniła się na tyle, że zasadnym jest jego zmiana. Nadto spłata wskazanych przez skarżącego kredytów bankowych nie może korzystać z pierwszeństwa zaspokojenia przed należnościami publicznoprawnymi. Podnieść przy tym należy, że instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i może być stosowana tylko do osób pozostających w bardzo trudnej sytuacji materialnej (ubóstwie), a strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie, gdyż koszty te są rodzajem daniny publicznej. W powyższej sytuacji przyznanie prawa pomocy, oznaczałoby bezzasadne przerzucenie ich ciężaru na budżet państwa, a w ostatecznym efekcie - na współobywateli.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wnioskodawca nie wykazał, że sytuacja materialna zmieniła się na tyle, że zasadnym jest zmiana orzeczenia, i orzekał jak w sentencji biorąc za podstawę art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.