Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.G. na uchwałę Rady Gminy Limanowa z dnia 31 sierpnia 2012 r. , nr XVII/110/2012 w przedmiocie rozpatrzenia skargi na bezczynność Wójta Gminy Limanowa postanawia: odrzucić skargę
W dniu 16 kwietnia 2013 r. adw. P.T. wskazując, że działa jako pełnomocnik A.G. ustanowiony na mocy zarządzenia Okręgowej Rady Adwokackiej w K. z dnia 19 lutego 2013 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Limanowa z dnia 31 sierpnia 2012 r., nr XVII/110/2012 w przedmiocie rozpatrzenia skargi na bezczynność Wójta Gminy Limanowa.
Zarządzeniem Sędziego z dnia 8 czerwca 2013 r. adw. P.T, został poinformowany, że zarządzenie ORA w K. z dnia 19 lutego 2013 r. nie dotyczy sprawy ze skargi A.G. na uchwałę Rady Gminy Limanowa z dnia 31 sierpnia 2012 r., zarejestrowanej do sygn. akt II SA/Kr 645/13 i wezwany do złożenia oświadczenia, czy w sprawie działa jako pełnomocnik z wyboru, a jeśli tak o przedłożenie pełnomocnictwa w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi; natomiast A.G. została poinformowana o złożonej w jej imieniu przez adw. P.T. skardze, przy czym wyjaśniono, że adw. P.T. został ustanowiony do sprawy do sygn. akt II SAB/Kr 54/13 w sprawie bezczynności Wójta Gminy Limanowa. Skarżąca została wezwana do złożenia oświadczenia, czy podtrzymuje skargę, a jeżeli tak to o jej podpisanie i przekazanie sądowi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwania zostały skutecznie doręczone: A.G. w dniu 17 czerwca 2013 r., adw. P.T, w dniu 19 czerwca 2013 r. W piśmie z dnia 24 czerwca 2013 r. adw. P.T, cofnął skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, póz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. W niniejszej sprawie, w zakreślonym terminie, skarga nie została podpisana przez A.G., nie zostało również przedłożone pełnomocnictwo udzielone przez skarżącą adw. P.T., .
Należy jednocześnie wskazać, że oświadczenie adw. P.T. zawarte w piśmie z dnia 24 czerwca 2013 r. o cofnięciu skargi nie mogło odnieść skutku w postaci umorzenia postępowania. Zgodnie z utrwalonym poglądem w orzecznictwie (por. post. NSA z dnia 10 czerwca 1987 r., SA/Gd 537/87, post. NSA z dnia 3 stycznia 2008 r., l OSK 1829/07) merytoryczne rozpatrzenie wniosku o cofnięcie skargi jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy skarga nie zawiera braków uniemożliwiających nadanie jej dalszego biegu. W przeciwnym bowiem razie skarga podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanego przepisu, należało orzec jak w postanowieniu.