Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Brachel - Ziaja po rozpoznaniu w dniu 30 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżących o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego i do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi: M.R. , B.H. , J.R. , R.B. , F.R. , A.R. i M.R. - reprezentowanych przez kuratora J.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 9 marca 2010 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: 1. oddalić wniosek, 2. zwrócić J.R. wniesiony wpis od skargi w kwocie 500 (pięćset) zł.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę M.R. , B.H. , J.R. , R.B. , F.R. , A.R. i M.R. (reprezentowanych przez kuratora J.R. ) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] marca 2010 r. znak [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. Przyczyną odrzucenia skargi był fakt nieuzupełnienia braków formalnych skargi (15 odpisów skargi) i nieuiszczenia wpisu od skargi w zakreślonym przez Sąd terminie, a podstawę prawną postanowienia stanowiły przepisy art. 220 § 2 oraz art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
Odpis postanowienia doręczono J.R. 26 sierpnia 2010 r.
2 września 2010 r. (data nadania przesyłki poleconej) J.R. złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, dołączając do niego 15 odpisów skargi oraz dowód uiszczenia wpisu od skargi. We wniosku wskazał, że nie zostało mu dostarczone wezwanie do uiszczenia wpisu oraz uzupełnienia 15 odpisów skargi. Wskazał również, że 2 września 2010 r. w sekretariacie WSA zapoznał się z aktami sprawy i brak w nich było dowodu doręczenia mu wezwania o uzupełnienie braków.
Powyższy wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a. sąd postanowi przywrócenie terminu, jeśli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy. W myśl art. 87 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Kurator skarżących jako przyczynę przekroczenia terminu do uzupełnienia braków skargi wskazał fakt, że wezwanie do uzupełnienia tych braków nie zostało mu doręczone. Dowiedział się o nim dopiero z uzasadnienia postanowienia o odrzuceniu skargi.
Twierdzenie to nie znajduje potwierdzenia w aktach sprawy. Na k. [...] znajduje się bowiem dowód doręczenia wezwania w dniu 1 czerwca 2010 r., podpisany nazwiskiem "R. " i z adnotacją, iż doręczenie nastąpiło do rąk dorosłego domownika adresata. Na mocy art. 72 p.p.s.a. doręczenie takie jest skuteczne. Oznacza to, że J.R. nie wykazał braku winy w przekroczeniu terminu do uzupełnienia braków skargi, a wniosek o przywrócenie terminu do ich uzupełnienia nie zasługuje na uwzględnienie. Wobec powyższego orzeczono jak w pkt 1 postanowienia na podstawie powołanego wyżej art. 86 i art. 87 p.p.s.a.
Na marginesie należy stwierdzić, że pod sygn. II SA/Kr 664/10 zarejestrowana jest skarga M.W.L. na tę samą decyzję, która jest przedmiotem skargi w niniejszej sprawie. M.R. , B.H. , J.R. , R.B. , F.R. , A.R. i M.R. (reprezentowani przez kuratora J.R. ) w postępowaniu tym występują w charakterze uczestników, do których na mocy art. 12 p.p.s.a. stosuje się przepisy o stronach postępowania. Odrzucenie ich skargi w niniejszej sprawie nie pozbawia ich więc uprawnień procesowych do składania oświadczeń, pism procesowych, do wnoszenia środków zaskarżenia itp. w postępowaniu toczącym się pod sygn. II SA/Kr 664/10.
Ponieważ wniosek o przywrócenie terminu nie odniósł skutku, należało zwrócić kuratorowi skarżących wniesiony przez niego wraz z tym wnioskiem wpis od skargi w kwocie 500 zł. Podstawę prawną tego orzeczenia stanowił art. 225 p.p.s.a., zgodnie z którym różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi zwraca się stronie z urzędu na jej koszt.