Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Burmistrza Miasta i Gminy Świątniki Górne z dnia 23 lutego 2015 r. w przedmiocie rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Świątnikach Górnych z dnia 7 sierpnia 2007 r. Nr XI/86/2007 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: odmówić wyjaśnienia wątpliwości
W dniu 19 marca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem w sprawie o sygn. akt II SA/Kr 7/14 stwierdził nieważność części tekstowej uchwały Rady Miejskiej w Świątnikach Górnych z dnia 7 sierpnia 2007 r. Nr XI/86/2007 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Świątniki Górne w zakresie obejmującym § 7 ust. 3 pkt 3 tiret jedenaste, trzydzieste i trzydzieste pierwsze; § 10 ust. 2 pkt 1 i pkt 4 w zakresie słowa "UR"; § 10 ust. 2 pkt 3; § 14 ust. 2 pkt 4; § 14 ust. 4 pkt 5 i 8; § 27; § 33; § 47 ust. 6 pkt 4 i ust. 7. Ww. wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził także nieważność części załącznika nr 1 do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Świątniki Górne wymieniając poszczególne obszary, które zostały unieważnione w tym załączniku.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt II OSK 1882/14 skargę kasacyjna od ww. wyroku oddalił. Tym samym z dniem 25 listopada 2014 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o sygn. akt II SA/Kr 7/14 stał się prawomocny.
Pismem z dnia 23 lutego 2015 r. Burmistrz Miasta i Gminy Świątniki Górne złożył na podstawie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", wniosek o wyjaśnienie wątpliwości co do treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2014 r. o sygn. akt II SA/Kr 7/14.
We wniosku tym podniesiono, że w związku z unieważnieniem części załącznika nr 1 do planu miejscowego powstała wątpliwość, czy na terenach wyłączonych w ten sposób z obowiązującego planu miejscowego z 7 sierpnia 2007 r. zaczął obowiązywać poprzedni miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Świątniki Górne zatwierdzony uchwałą Rady Miejskiej z dnia 29 października 1999 r. Nr XIII/112/99, czy też wydawanie pozwoleń na budowę musi być poprzedzone ustalaniem warunków zabudowy na podstawie decyzji ustalających takie warunki. Wskazano, że w części unieważnionej przez Sąd planu miejscowego nie ma zapisów mówiących o utracie mocy obowiązującej poprzedniego planu miejscowego.
Drugą okolicznością stanowiącą według wnioskodawcy wątpliwość co do treści wyroku to kwestia sposobu wydawania wypisów i wyrysów z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmujących drogi KDW. Sąd unieważnił w części tekstowej planu § 7 ust. 3 pkt 3 tiret trzydzieste; § 14 ust. 2 pkt 4; § 47 ust. 6 pkt 4 a więc zapisy dotyczące dróg wewnętrznych, pozostawiając te drogi w części graficznej planu, tym samym powstała rozbieżność w wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 158 P.p.s.a. sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści i takie postanowienie może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Podstawą do skutecznego domagania się udzielenia przez sąd wyjaśnień jest wątpliwość zachodząca albo w treści samej sentencji wyroku, albo w jego uzasadnieniu. Wniosek Burmistrza Miasta i Gminy Świątniki Górne nie zmierza do wyjaśnienia wątpliwości co do treści wyroku ogłoszonego w dniu 19 marca 2014 r. o sygn. akt II SA/Kr 7/14. W tym bowiem wniosku w żadnej mierze nie wskazano, jaki fragment czy to sentencji wyroku, czy też fragment uzasadnienia budzi wątpliwości. Przy czym, co ma znaczenie w zakresie rozpoznawania tego wniosku, w trybie zainicjowanym na podstawie art. 158 P.p.s.a. nie może dojść do skutecznego zakwestionowania prawidłowości samego wyroku. Wniosek złożonym w trybie art. 158 P.p.s.a. może zmierzać tylko do tego, aby wyjaśnić istniejącą treść sentencji wyroku lub jego uzasadnienia. Innymi słowy chodzi tylko o to, aby wyjaśnić treść zdań lub innych wypowiedzi znajdujących się w sentencji lub uzasadnieniu wyroku.