Kraków, dnia 20 września 2017r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w następującym składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa po rozpoznaniu w dniu 20 września 2017r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. C. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 maja 2017r. znak: [...] w przedmiocie przywrócenia stanu poprzedniego postanawia: oddalić wniosek.
Skarżąca we wniosku z dnia 4 września 2017r. domagała się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, wskazując na swoją złą sytuację materialną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) określanej dalej p.p.s.a. - wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przepis art. 61 § 3 p.p.s.a musi być wykładany ścieśniająco, a zatem to na wnioskodawcy, spoczywa obowiązek wskazania i uprawdopodobnienia istnienia wymienionych powyżej przesłanek tj. niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Treść art. 61 § 3 p.p.s.a. formułuje alternatywnie dwie ustawowe przesłanki pozostawionego ocenie sądu wstrzymania wykonania aktu lub czynności: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Pojęcia: "znaczna szkoda" lub "trudne do odwrócenia skutki" są nieostre i w związku z tym są przedmiotem interpretacji w literaturze przedmiotu i orzecznictwie sądów administracyjnych. Uznaje się, że niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por. B. Dauter w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2009, s. 205). Natomiast trudne do odwrócenia skutki, to takie skutki prawne lub faktyczne, które raz zaistniałe, spowodują istotną bądź trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 28 października 2010r., sygn. akt II GZ 313/10, dostępnym w internetowej bazie orzeczeń pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Chodzi zatem nie o jakiekolwiek skutki i jakąkolwiek szkodę, ale o szkodę i skutki kwalifikowane, tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu (zob. postanowienie NSA z dnia 22 grudnia 2004r., sygn. akt OZ 889/04, niepubl., postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2004r., OZ 694/04, niepubl.; postanowienie z dnia 9 marca 2005r., II OZ 52/05, niepubl.).
Na stronie wnioskującej o wstrzymanie aktu ciąży więc powinność wykazania, że w związku z wykonaniem zaskarżonego aktu zachodzi tak rozumiane niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nieostre pojęcia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków wymagają konkretyzacji w dokładnie i wszechstronnie zgromadzonym materiale dowodowym, a ten powinien w szczególności przedstawić właśnie wnioskodawca. Nie wystarczy ogólnikowy wywód strony. Wnioskodawca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających stwierdzić, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne (por. postanowienie NSA z dnia 17 listopada 2010r., sygn. akt II FZ 595/10, postanowienie NSA z dnia 21 października 2010r., sygn. akt II FZ 522/10, oba dostępne w internetowej bazie orzeczeń pod adresem: www.orzeczenia.nsa.gov.pl, postanowienie NSA z dnia 22 lutego 2008r., sygn. akt II OZ 131/08, niepubl.) i rzeczowo uzasadnić swój wniosek poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2008r., sygn. akt I FSK 983/08, Lex nr 468877; postanowienie NSA z dnia 6 lutego 2009r., sygn. akt II FZ 39/09, Lex nr 489786). Obowiązkiem sądu jest natomiast wszechstronna i wnikliwa ocena argumentów przedstawionych przez wnioskodawcę.
Wniosek skarżącej nie zawiera ani wskazania ani uprawdopodobnienia takich przesłanek, stąd podlega oddaleniu. Podana przez skarżącą okoliczność złej sytuacji majątkowej, nie jest automatycznie tożsama z przesłanką niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.