Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.B. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi M.B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 17 kwietnia 2013 r. Nr: [....] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione p o s t a n a w i a I) zwolnić skarżącą od kosztów sądowych; II) ustanowić dla skarżącej radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w K.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 17 kwietnia 2013 r. Nr: [....] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione skarżąca M.B. zawarła wniosek o zwolnienie jej w całości od kosztów sądowych.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, dlatego, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 12 lipca 2013 roku, skarżącej został przesłany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia i odesłania do tut. sądu w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy. W zakreślonym terminie skarżąca uzupełniła brak. Z zakreślenia dokonanego w rubryce 4 formularza wynika, że skarżąca domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienia na jej rzecz radcy prawnego z urzędu.
We wniosku M.B. oświadczyła, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jej miesięczny dochód z wynagrodzenia za pracę w niepełnym wymiarze wynosi 907,29 zł. W skład majątku wnioskodawczyni wchodzi dom oraz nieruchomość wielkości 17 arów, na której stoi dom, we współwłasności z T.S. i J.S. . Skarżąca nie posiada oszczędności, ani przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro.
Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżąca podniosła, iż jej niewielki dochód nie pozwala na opłacenie kosztów sądowych i wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Skarżąca jest zatrudniona na 3/4 etatu otrzymując wynagrodzenie w wysokości 907,29 zł. Wydatki skarżącej przedstawiają się następująco: 149,90 zł bilet miesięczny (dojazd do pracy), 111,01 zł energia elektryczna, 9 zł wywóz śmieci, 17,93 zł woda, 60 zł środki czystości, 50 zł leki, 29 zł telefon. Pozostała część zarobków przeznaczana jest na skromne wyżywienie.
Do wniosku skarżąca załączyła kopie następujących dokumentów: biletu strefowego miesięcznego za okres od 7 sierpnia 2013 roku do 6 września 2013 roku na kwotę 149,90 zł, faktury z dnia 31 lipca 2013 roku za usługę ksero na kwotę 46 zł, faktury z dnia 10 lipca 2013 roku za wodę na kwotę 17,93 zł, decyzji z dnia 22 stycznia 2013 roku w sprawie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2013 rok w wysokości 195 zł w podatku rolnym i od nieruchomości, sześciu blankietów opłat za energię elektryczną (terminy płatności od 1 marca 2013 roku do 29 lipca 2013 roku), a także informacji z dnia 1 lipca 2013 roku o opłatach za gospodarowanie odpadami komunalnymi (9 zł miesięcznie).
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje.
Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie osobie wnioskującej szeroko rozumianego prawa do sądu, a więc możliwości skorzystania ze wszystkich przysługujących stronie uprawnień, jeżeli znajduje się ona w położeniu uniemożliwiającym poniesienie we własnym zakresie związanych z tym kosztów.
Przyznanie prawa pomocy, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.) przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym), lub gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym). W niniejszej sprawie strona skarżąca domaga się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie kwalifikowanego pełnomocnika z urzędu. Użyte w art. 246 p.p.s.a. sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W ocenie orzekającego skarżąca uwiarygodniła w sposób wystarczający, że nie posiada jakichkolwiek środków na pokrycie kosztów sądowych w sprawie oraz kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Za taką decyzją przemawiał fakt, że sytuacja finansowa skarżącej jest trudna i niestabilna. Aktualnie jedynym źródłem utrzymania wnioskodawczyni jest wynagrodzenie za pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy w wysokości 907,29 zł. Uzyskiwane dochody wystarczają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych skarżącej. Wysokość miesięcznych wydatków, zgodnie z oświadczeniem skarżącej, wynosi bowiem 426,84 zł (149,90 zł bilet, 111,01 zł prąd, 9 zł śmieci, 17,93 zł woda, 60 zł środki czystości, 50 zł leki i 29 zł telefon). Pozostała kwota 480,45 zł przeznaczana jest na wyżywienie. Skarżąca nie posiada żadnych oszczędności, ani przedmiotów wartościowych, które mogłyby zostać spieniężone. W obecnej sytuacji finansowej nie jest ona zatem w stanie pokryć kosztów sądowych oraz kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru we własnym zakresie.
W powyższych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 2, art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.