Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Izabela Dobosz po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.S. i J. W. - B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanawia: odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławczego w [...] odmówiło stwierdzenia nieważności postanowienia Wójta Gminy R. z dnia [...] sierpnia 2004 r. znak [...] o nałożeniu na M.S. grzywny w celu przymuszenia. Odpis tego postanowienia doręczono M.S. wraz z pouczeniem, że w terminie 7 dni od daty jego doręczenia może on zwrócić się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Postanowienie to zaskarżyli do sądu administracyjnego J.W. - B. oraz M.S. wnosząc o stwierdzenie jego nieważności.
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W niniejszej sprawie M.S. przysługiwał środek prawny w postaci wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżący wniosku takiego nie złożył, naruszając tym samym powołany przepis art. 52 § 1 p.p.s.a.
J. W. - B. również nie złożyła wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a ponadto nie ma legitymacji do wniesienia skargi w niniejszej sprawie. Ponieważ sprawa administracyjna dotyczy wyłącznie M.S., J.W. - B. nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi, co jest konieczne do skutecznego wniesienia skargi (art. 50 p.p.s.a.).
Okoliczności te sprawiają, że skarga w niniejszej sprawie jest niedopuszczalna i dlatego należało ją odrzucić zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 powołanej wyżej ustawy p.p.s.a.