Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Monika Rudzka po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.S. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi J.S. na postanowienie [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 18 kwietnia 2012 r. Nr: [....] znak: [....] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia p o s t a n a w i a I) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych; II) ustanowić dla skarżącego radcę prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w K.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na postanowienie [....] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 18 kwietnia 2012 roku w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia skarżący J.S. zawarł wniosek o zwolnienie go z kosztów postępowania w całości oraz przyznanie adwokata z urzędu ze względu na trudną sytuację materialną wnioskodawcy. Skarżący podniósł, iż z emerytury w wysokości 1.200 zł utrzymuje siebie i małżonkę. Na lekarstwa wydaje miesięcznie około 500-600 zł, na energię elektryczną 120 zł, gaz 120 zł, wodę 60 zł, a na zakup węgla około 3.000 zł rocznie.
W związku z tym, że wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony bez zachowania przewidzianej prawem formy, w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 25 czerwca 2012 roku, skarżącemu został przesłany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia i odesłania do tut. sądu w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W zakreślonym terminie skarżący uzupełnił brak. Z zakreślenia dokonanego w rubryce 4 formularza "PPF" wynika, że skarżący zmienił swoje żądanie co do osoby pełnomocnika i aktualnie domaga się ustanowienia na jego rzecz radcy prawnego z urzędu oraz zwolnienia go od kosztów sądowych w całości. We wniosku skarżący oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z małżonką Ł.S.. Ich miesięczny dochód wynosi 1.400 zł i stanowi go renta skarżącego w wysokości 1.200 zł oraz renta żony wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości około 200 zł. W skład majątku wnioskodawcy wchodzi dom o powierzchni 40 m² oraz nieruchomość rolna wielkości 1,70 ha. Skarżący nie posiada zasobów pieniężnych, ani przedmiotów wartościowych.
Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący podniósł, że nie stać go na zapłacenie kosztów postępowania. Żona pobiera rentę wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości 800 zł kwartalnie. Małżonkowie S. wydatkują miesięcznie kwotę około 1.000 zł na życie plus na zakup lekarstw kwotę 500-600 zł.
Mając powyższe na uwadze, zważono, co następuje:
Instytucja przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym ma na celu zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na trudną sytuację finansową nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi następuje w określonych przypadkach. W zakresie całkowitym, gdy osoba wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. W zakresie częściowym zaś, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny. Przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o którym we wskazanym przepisie, należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej, w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych.
W ocenie orzekającego skarżący uwiarygodnił w sposób wystarczający, że nie posiada dostatecznych środków na pokrycie kosztów sądowych w sprawie oraz kosztów wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Jedynym źródłem utrzymania J.S. jest renta w wysokości 1.200 zł. Pozostająca we wspólnym gospodarstwie domowym żona pobiera rentę wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości 800 zł kwartalnie. Dochody w takiej wysokości wystarczają jedynie na skromne zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych rodziny. Skarżący nie ma zatem możliwości, aby poczynić z nich jakichkolwiek oszczędności, tym bardziej, że stan jego zdrowia wymaga ponoszenia znacznych wydatków na zakup lekarstw. Wnioskodawca nie dysponuje przy tym żadnymi zasobami pieniężnymi, ani przedmiotami wartościowymi, które mogłyby zostać spieniężone.
Przedstawiona sytuacja materialna kwalifikuje zatem skarżącego do otrzymania prawa pomocy w całkowitym zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 245 § 2, art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270).