Dnia 19 października 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 19 października 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych postanawia: odmówić przywrócenia T.K. terminu do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. postanowieniem z dnia [...] roku, sygn. akt [...] odrzucił skargę T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] roku nr S[...] w przedmiocie odmowy umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych z uwagi na niezachowanie terminu do wniesienia skargi, który upłynął w dniu [...] roku.
Postanowienie to doręczono skarżącemu w dniu [..] roku.
W dniu [..] roku T. K. wraz ze skargą na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] roku nr [....] złożył także wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu T. K. wskazał, że przekroczył termin do wniesienia skargi o jeden dzień, a było to spowodowane depresją i stresami, które zaburzyły jego tok kontroli nad sprawą. Podniósł, iż w maju skończyła mu się rehabilitacja zdrowotna po operacji serca, stracił pracę i zarejestrował się w PUP od dnia 25 maja 2010 roku. Argumentował, iż ta sytuacja wywołała u niego depresję i musiał skorzystać z pomocy psychologa; pozostaje pod opieką poradni psychologicznej od 15 czerwca 2010 roku do dziś. W załączeniu przedstawił zaświadczenia lekarskie na dowód powyższej okoliczności.
W odpowiedzi na skargę organ zauważył, iż jest to ponownie wniesiona skarga przez T. K. i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zasadą wyrażoną w art. 86 § 1 i 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. jest, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Podkreślenia również wymaga, iż wniosek o przywrócenie terminu bez równoczesnego dokonania czynności procesowej, o której mowa w art. 87 § 4 p.p.s.a., dotknięty jest brakiem formalnym, który podlega uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a.
Nadto przypomnieć warto, że wniosek o przywrócenie terminu powinien powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być przy tym oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Z brakiem winy mamy, bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu, których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu.
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania wniosek T. K.
o przywrócenie terminu do wniesienia skargi spełnia wymogi formalne i może podlegać ocenie merytorycznej. W treści wniosku zostały przywołane i uprawdopodobnione przez skarżącego okoliczności będące przyczyną uchybienia terminowi do wniesienia skargi. Jednakże w ocenie sądu uprawdopodobnione okoliczności nie stanowią o braku winy skarżącego w niezachowaniu terminu do wniesienia skargi.
O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 1996, str. 296).
Tak więc zaświadczenie o pozostawianiu pod opieką poradni psychologicznej w okresie od dnia 15 czerwca 2010 roku do dnia 14 września 2010 roku nie jest potwierdzeniem braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu. Jak widać z przebiegu sprawy okoliczność ta nie wykluczała bowiem możliwości dokonania czynności procesowej przez skarżącego i nadania skargi przez pocztę w dniu
19 czerwca 2010 roku, chociaż - wedle wyjaśnień skarżącego zawartych w rozpatrywanym wniosku - okoliczność będąca przyczyną uchybienia terminowi trwa nadal. Nadto, w terminie otwartym do wniesienia skargi skarżący mógł uczynić to poprzez dorosłego domownika; z akt sprawy wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z małżonką.
Zważywszy co powyżej, na podstawie art. 86 § 1 i 87 § 1 i 2 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.
m.ch.