Dnia 5 listopada 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku P. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ograniczenia wypłaty zasiłku stałego postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta Ł. zmienił własną decyzję z dnia [...] przyznającą P. W. zasiłek stały od 1 marca 2006 r. w ten sposób, że ograniczył wypłatę zasiłku stałego do 28 lutego 2010 r. oraz ograniczył opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne do 28 lutego 2010 r. Decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpoznaniu odwołania P. W., decyzją z dnia [...] nr [...] orzekło o utrzymaniu w mocy powyższej decyzji.
W dniu 20 września 2010 r. decyzję organu II instancji P. W. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności oraz oświadczył, iż obecnie ma przerwę w odbywaniu kary pozbawienia wolności do końca grudnia 2010 r., która będzie przedłużana. Skarżący będzie się starał o odroczenie reszty kary.
Skarżący podniósł, iż od ośmiu miesięcy pozbawiono go zasiłku stałego, który jest jedynym źródłem jego otrzymania. Oświadczył również, że jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu wypadku komunikacyjnego, któremu uległ w dzieciństwie i w związku z tym otrzymuje od PZU rentę na zwiększone potrzeby. Otrzymywana renta jest wyrównaniem uszczerbku doznanego w związku z wypadkiem. Skarżący zarzucił organom administracji, iż jego stan życiowy i zdrowotny jest im znany, zaś na skutek wydanych decyzji pozostawiono go bez źródeł utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie, o którym wyżej mowa sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
W związku z powyższym, wskazać należy, że wniosek strony skarżącej nie zasługuje na uwzględnienie. P. W. nie wykazał bowiem, że wykonanie zaskarżonej decyzji może spowodować realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący argumentuje, iż kwota zasiłku stałego jest jego jedynym źródłem utrzymania, zaś otrzymywana renta przeznaczona jest na zaspokojenie zwiększonych potrzeb życiowych związanych z niepełnosprawnością. Skarżący jednak nie wskazał w jakiej kwocie otrzymuje ww rentę. Zdaniem Sądu należy zauważyć, iż poza dość lakonicznym i ogólnikowym wskazaniem, że pozostawiono go bez źródła utrzymania, to podniesiona przez skarżącego okoliczność nie może skutkować uwzględnieniem wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji. P. W. nie uzasadnił, dlaczego w jego ocenie w przypadku wykonania zaskarżonej zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadnione natomiast skarżący nie podniósł zatem żadnych okoliczności, które pozwoliłyby Sądowi na obiektywną ocenę, czy w rozpoznawanej sprawie faktycznie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 61 § 3 ustawy.
Należy przy tym także podkreślić, iż rozstrzygnięcie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji nie jest uzależnione od zasadności samej skargi, a w szczególności nie zależy od dostrzeżenia przed Sąd w decyzji wady kwalifikowanej (w postaci rażącego naruszenia prawa). Rozpoznanie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji abstrahuje bowiem od ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy sądowoadministracyjnej. Podejmowane jest na wstępnym etapie postępowania, gdy brak jest podstaw do wyrokowania o zasadności skargi.
W tej sytuacji, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
J.M.