Dnia 17 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie: Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant referent stażysta Izabela Bielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Ł. na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 13 lipca 2006 r. nr 26/2006 w sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego postanawia: odrzucić skargę. LS
Prokurator Okręgowy w Ł. zaskarżył do sądu administracyjnego rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 13 lipca 2006r., nr 26/2006, w sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego. Skarga została wniesiona za pośrednictwem Wojewody Łódzkiego, który wskazany został jako skarżony organ.
Prokurator zarzucił ww. rozporządzeniu, że zostało wydane z istotnym naruszeniem art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 627, ze zm.) - zwanej dalej: "ustawą" lub "u.o.p." - polegającym na bezpodstawnym uznaniu, że zaskarżone rozporządzenie nie dotyczy utworzenia ani powiększenia granic obszaru parku krajobrazowego, co uzasadnia brak obowiązku uzgodnienia (opiniowania) z właściwymi radami gmin jego nowelizacji.
Po drugie rozporządzeniu zarzucono istotne naruszenie art. 153 w zw. z art. 16 ust. 3 i 4 ustawy, polegające na błędnym przyjęciu, że nie kreuje ono nowych form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ustawy, co uzasadniało zwolnienie Wojewody Łódzkiego z obowiązku dokonywania uzgodnień projektu nowego rozporządzenia.
Po trzecie Prokurator zarzucił Wojewodzie przyjęcie nie znanej prawu instytucji "dostosowania" aktu normatywnego do zmian w porządku prawnym i uznanie, że zwalnia ona z rygorów określonych dla nowelizacji tego aktu.
W uzasadnieniu skargi Prokurator wyjaśnił, że zaskarżonym rozporządzeniem Wojewoda Łódzki utworzył park krajobrazowy na terenie miasta Tomaszowa Mazowieckiego oraz gmin: Inowłódz, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Czerniewice, Lubochnia, Drzewica, Poświętne, Sławno oraz Opoczno. Zgodnie z § 1 ust. 3 wskazanego rozporządzenia w skład parku krajobrazowego wszedł obszar o powierzchni 13110 ha wraz z otulinami 24134 ha, co dało łącznie 37244 ha. Jako powód wydania rozporządzenia wskazana została konieczność dostosowania projektowanego aktu prawnego powołującego park krajobrazowy do zapisów nowej ustawy, tj. ustawy o ochronie przyrody. Autor rozporządzenia podkreślił, że granice parku i otuliny pozostały bez zmian. Następnie wskazał, że niewielkiej zmianie uległa wartość powierzchni parku z 12875,5 ha 23192,5 ha i otuliny do 13110 parku i 24134 ha otuliny.
W ocenie Prokuratora uchylone rozporządzenie Wojewody Piotrkowskiego z dnia 5 października 1995r., nr 4/95, w sprawie utworzenia Spalskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Piotrkowskiego Nr 15, poz. 113), zawierało określenie granic o wartościach mniejszych, a zatem wbrew stanowisku Wojewody Łódzkiego, poprzez wskazany zabieg legislacyjny doszło do wprowadzenia zmiany granic Spalskiego Parku Krajobrazowego. Zaskarżone rozporządzenie, nazwane rozporządzeniem "w sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego" jest w istocie rozporządzeniem wyznaczającym obszar parku krajobrazowego, bowiem w rzeczywistości dokonuje wyznaczenia nowych granic obszaru parku krajobrazowego.
Zdaniem Prokuratora zgodnie z treścią art. 16 ust. 3 i 4 u.o.p. Wojewoda mógł wydać rozporządzenie, w którym utworzy obszar parku krajobrazowego, dokona powiększenia tego obszaru, zlikwiduje go lub dokona zmiany jego granic. Wojewoda nie był więc uprawniony do wydania rozporządzenia sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego na podstawie, którego dokonano jedynie dostosowania zmiany granic parku do przepisów ustawy o ochronie przyrody, które ówcześnie weszły w życie.