Dnia 17 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie: Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Protokolant referent stażysta Izabela Bielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2015 roku sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Ł. na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 17 października 2005 roku nr 36/2005 w sprawie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego postanawia: odrzucić skargę. LS
Prokurator Okręgowy w Ł. zaskarżył do sądu administracyjnego rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 7 października 2005r., nr 36/2005, w sprawie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Skarga została wniesiona za pośrednictwem Wojewody Łódzkiego, który wskazany został jako skarżony organ.
Prokurator zarzucił ww. rozporządzeniu, że zostało wydane z istotnym naruszeniem art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013r., poz. 627, ze zm.) - zwana dalej: "ustawą" - polegającym na bezpodstawnym uznaniu, że zaskarżone rozporządzenie nie dotyczy utworzenia ani powiększenia granic obszaru parku krajobrazowego, co uzasadnia brak obowiązku uzgodnienia (opiniowania) z właściwymi radami gmin jego nowelizacji.
Po drugie rozporządzeniu zarzucono istotne naruszenie art. 153 w zw. z art. 16 ust. 3 i 4 ustawy, polegające na błędnym przyjęciu, że rozporządzenie nie kreuje nowych form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ustawy, co uzasadniało zwolnienie Wojewody Łódzkiego z obowiązku dokonywania uzgodnień projektu nowego rozporządzenia.
Po trzecie Prokurator zarzucił Wojewodzie przyjęcie nie znanej prawu instytucji "dostosowania" aktu normatywnego do zmian w porządku prawnym i uznanie, że zwalnia ona z rygorów określonych dla nowelizacji tego aktu.
W uzasadnieniu skargi Prokurator wyjaśnił, że zaskarżonym rozporządzeniem Wojewoda Łódzki utworzył park krajobrazowy na terenie miasta Skierniewice i gmin: Bolimów, Kowiesy, Nieborów, Nowy Kawęczyn, Skierniewice. Zgodnie z § 1 ust. 3 wskazanego rozporządzenia w skład parku krajobrazowego wszedł obszar położony na terenie województwa łódzkiego o powierzchni 13.253,08 ha wraz z otuliną o powierzchni 1.390,07 ha. Jako powód wydania rozporządzenia wskazano konieczność dostosowania projektowanego aktu prawnego powołującego park krajobrazowy do zapisów nowej ustawy, tj. ustawy o ochronie przyrody. Autor rozporządzenia podkreślił, że z uwagi na zmiany administracyjne kraju park, uprzednio leżący w całości na terenie byłego województwa skierniewickiego, po reformie administracyjnej znalazł się na obszarze dwóch województw, tj. mazowieckiego i łódzkiego. Z tego też względu zaszła potrzeba wskazania przebiegu granic parku, oddzielnie dla każdego województwa. W tej sprawie zatem Wojewoda Łódzki wydał nowe rozporządzenie dla części parku, znajdującego się w granicach administracyjnych województwa łódzkiego.
W ocenie Prokuratora zaskarżone rozporządzenie wyznacza na nowo obszar parku krajobrazowego. Natomiast zgodnie z treścią art. 16 ust. 3 i 4 u.o.p. Wojewoda mógł wydać rozporządzenie, w którym utworzy obszar parku krajobrazowego, dokona powiększenia tego obszaru, zlikwiduje go lub dokona zmiany jego granic. Wojewoda nie był więc uprawniony do wydania rozporządzenia sprawie Spalskiego Parku Krajobrazowego na podstawie, którego dokonano jedynie dostosowania zmiany granic parku do przepisów ustawy o ochronie przyrody, które ówcześnie weszły w życie.
Ponadto pod pojęciem "utworzenie parku krajobrazowego" w rozumieniu art. 16 ust. 3 ustawy nie kryje się jedynie wyznaczenie terenów w sensie geograficznym (tzn. ustalenie ich położenia i granic), ale także ustalenia dotyczące ochrony czynnej ekosystemów i zakazy określone w art. 17 ustawy. Należy wskazać, że przepis art. 16 ustawy nie przewiduje dokonania dostosowania granic parku krajobrazowego.