Dnia 30 marca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku K. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Sprawa Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia : odmówić skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
K. B. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. W treści skargi K. B. zawarł wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Skarżący złożył do akt zaświadczenie lekarskie z którego wynika, że cierpi na kardiomiopatię, migotanie przedsionków, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów kolanowych a także zaćmę oczu. Dodatkowo pismem z dnia 13 marca 2012 roku (data nadania) skarżący uzupełnił przedmiotowy wniosek wyjaśniając, iż uchybienie terminu do wniesienia skargi zostało spowodowane złym stanem zdrowia i wiekiem skarżącego - 85 lat. Wskazał, iż marca 2011 roku, kiedy termin do zaskarżenia decyzji pozostawał otwarty jego stan zdrowia uległ pogorszeniu, czego skutkiem był pobyt w szpitalu w dniach 14 - 18 marca 2011 roku. Dalej wyjaśnił, że jest osobą całkowicie uzależnioną od pomocy osób trzecich we wszystkich czynnościach dnia codziennego (mycie, ubranie, podawania leków, przygotowywanie posiłków), a także we wszystkich czynnościach związanych z załatwianiem jego spraw. Podobnie nie jest w stanie samodzielnie załatwić żadnej sprawy urzędowej, w tym związanej np. z nadaniem listu na poczcie. Opiekę nad skarżącym sprawuje w głównej mierze jego żona, która sama z uwagi na wiek nie ma pełnej sprawności. Skarżący wyjaśnił, że mieszka w niewielkiej miejscowości, położonej w znacznej odległości od miejscowości, w której znajduje się urząd pocztowy oraz mają siedzibę osoby świadczące profesjonalną pomoc prawną.
Dalej wyjaśnił, iż w trakcie postępowania przed Urzędem do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych skarżący korzystał z pomocy swej dawnej znajomej - T. K., jednak ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia skarżącego w marcu 2011 roku nie miał on możliwości skontaktowania się z T. K. i zasięgnięcia pomocy przy sporządzeniu skargi. Dopiero w dniu 1 listopada 2011 roku T. K. podczas przypadkowej wizyty u skarżącego możliwości zaskarżenia decyzji oraz o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Pomogła także w jego sporządzeniu oraz w sporządzeniu skargi. Skargę wraz wnioskiem nadano 7 listopada 2011 roku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, Nr 53, poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Zatem warunkami koniecznymi do przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej są: zachowanie siedmiodniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu oraz uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy wnioskodawcy w uchybieniu terminu. Ustawodawca nie zdefiniował bliżej pojęcia braku winy - w orzecznictwie sądowym, przyjmuje się, że o braku winy można mówić wówczas, gdy pomimo podjęcia działań ze starannością, jakiej można wymagać od osoby należycie dbającej o własne interesy, strona nie była w stanie dokonać czynności procesowej w terminie z przyczyn od siebie niezależnych. Przeszkodą w zachowaniu terminu może być zdarzenie nagłe, nieprzewidywalne przez stronę. Jeśli taką okolicznością jest choroba rozważyć należy, jakiego rodzaju jest to schorzenie, czy wykluczało ono samodzielne działanie strony w czasie biegu terminu do dokonania czynności procesowej, ponadto czy strona miała realną możliwość skorzystania z ewentualnej pomocy osób bliskich, domowników.