Dnia 30 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Wojewody Łódzkiego dnia 19 maja 2014 roku o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 maja 2014 roku w sprawie ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy w Parzęczewie z dnia 26 września 2013 roku nr XXXVIII/3013/13 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Parzęczew postanawia: oddalić wniosek. a.bł.
II SAŁd 166/4
Uzasadnienie
Wojewoda Łódzki w skardze do sądu zawarł wniosek o zasądzenie kosztów postępowania. Skarga została podpisana przez Wojewodę. Na rozprawie w dniu 6 maja 2014 roku skarżący nie był reprezentowany przez pełnomocnika. Rozprawa została w tym dniu zamknięta, orzeczenie zostało ogłoszone w dniu 15 maja 2014 roku. Na tym etapie postępowania zatem jedynymi kosztami postępowania strony byłyby ewentualnie koszty sądowe, z tym że w niniejszej sprawie strona skarżąca jest z nich zwolniona z mocy przepisów szczególnych.
Natomiast w dniu 7 maja 2014 roku, a więc po zamknięciu rozprawy do akt sprawy zostało przesłane pełnomocnictwo skarżącego, udzielone radcy prawnemu.
W powyższej sytuacji wniosek z dnia 19 maja 2014 roku o uzupełnienie wyroku w zakresie kosztów postępowania jest nieuzasadniony. Należy bowiem przyjąć, że do dnia zamknięcia rozprawy strona nie poniosła kosztów zastępstwa procesowego. W świetle unormowania zwartego w art. 210 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., nr 270 ze zm. w skrócie: "P.p.s.a."), strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Regulacja ta w ocenie sądu ma również zastosowanie do kosztów zastępstwa procesowego, gdy do dnia zamknięcia rozprawy nie zostanie ustanowiony pełnomocnik. W niniejszej sprawie zaś należy przyjąć, że do ustanowienia pełnomocnika doszło skutecznie z datą złożenia pełnomocnictwa w sądzie, co miało miejsce już po zamknięciu rozprawy.
Z uwagi na powyższe, sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 157 § 1, 2 i 3 w zw. z art.. 210 § 1 P.p.s.a.
a.bł.