Dnia 22 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda Lenczewska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. F. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia: odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...], nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...], nr [...], odmawiającą Z. F. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego. Ostateczna decyzja Kierownika Urzędu zawierała stosowne pouczenie o sposobie oraz terminie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego i została doręczona Z. F. w dniu 21 września 2010r.
Na powyższą decyzję skargę do sądu administracyjnego wniosła Z. F., która nadała skargę pocztą w dniu 5 grudnia 2012r., o czym świadczy data stempla pocztowego na kopercie.
W odpowiedzi na skargę Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o odrzucenie skargi podnosząc, iż została ona wniesiona z uchybieniem terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Zgodnie zaś z przepisem art. 54 § 1 P.p.s.a. ustawy, skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Jednocześnie jednak w myśl przepisu art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. ustawy, sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Z akt sprawy bezsprzecznie wynika, że w dniu 21 września 2010r. organ administracji doręczył skarżącej decyzję z dnia [...]., która zawierała pouczenie o terminie i sposobie do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Termin do złożenia skargi do sądu administracyjnego upływał zatem w dniu
5 października 2010r., natomiast skarżąca nadała skargę dopiero w dniu 5 grudnia 2012r., czyli po upływie dwóch lat od daty doręczenia jej ostatecznej decyzji, a więc z przekroczeniem ustawowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 P.p.s.a.
W świetle powyższego uzasadnione jest stwierdzenie, iż skarżąca nie zachowała trzydziestodniowego terminu na wniesienia skargi, co uniemożliwia skuteczne wszczęcie postępowania sądowego.
Na marginesie należy także podkreślić, iż skarżąca nie tylko nie zachowała terminu do wniesienia skargi, ale również nadała ją bezpośrednio na adres Sądu, co jest sprzeczne z art. 54 § 1 P.p.s.a.
Na rozstrzygnięcie sądu nie mógł również wpłynąć fakt, że skarżąca w treści skargi wskazała datę decyzji pierwszoinstancyjnej. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżąca skutecznie wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją [...], a zatem ostateczną decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, która podlegała zaskarżeniu do sądu administracyjnego była decyzja z dnia [...].
Z tych wszystkich względów Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 oraz
§ 3 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
a.z.