Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2013r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. W. na decyzję Wójta Gminy W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a: odrzucić skargę. a.bł.
W dniu 6 lutego 2013r. K. W. skierował, za pośrednictwem poczty, pismo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wnosząc o przyznanie zasiłku celowego do momentu znalezienia pracy.
Wnioskodawca wyjaśnił, iż w dniu 29 października 2012r. zwrócił się do Wójta Gminy W. o przyznanie zasiłku celowego. Z uwagi na negatywne rozstrzygnięcie odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S., które uwzględniło jego argumentację, uchyliło decyzję organu I instancji z dnia [...] i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Jednakże po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wójt Gminy W. decyzją z dnia [...] przyznał jedynie 180 zł, która to kwota nie jest wystarczająca na pokrycie bieżących potrzeb strony. Skarżący zwrócił uwagę na swoją ciężką sytuację materialną, na brak możliwości znalezienia pracy z uwagi na podeszły wiek i konieczność pokrycia bieżących wydatków oraz powstałego u rodziny i sąsiadów zadłużenia.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy W. wymienił decyzje wydane dotychczas na skutek rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 29 października 2012r. o przyznanie zasiłku celowego. Podkreślając, iż decyzją z dnia [...] rozstrzygnął o przyznaniu stronie zasiłku celowego organ wskazał na ograniczone możliwości finansowe ośrodka pomocy społecznej w kontekście ilości osób występujących o pomoc. Wnosząc o odrzucenie skargi organ zwrócił uwagę na niewyczerpanie trybu dwuinstancyjnego, poprzez niewystąpienie z odwołaniem do organu II instancji oraz uchybienie terminu do wniesienia takiego odwołania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do przepisu art. 52 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 - w dalszej części uzasadnienia jako: p.p.s.a.), skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Istotne jest, iż samo wniesienia środka zaskarżenia nie jest równoznaczne ze spełnieniem warunku, o którym mowa w art. 52 § 1 w/w ustawy. O spełnieniu tego warunku można mówić dopiero po rozpoznaniu wniesionego środka zaskarżenia przez właściwy organ administracji publicznej (postanowienie WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2004r., sygn.akt I SA 2813/03 dostępny - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query). Oznacza to, iż wniesienie skargi do sądu winno być poprzedzone nie tylko wniesieniem odwołania od decyzji organu I instancji, lecz również zakończeniem postępowania drugoinstancyjnego, poprzez wydanie rozstrzygnięcia, które mogłoby stanowić przedmiot skargi do sądu.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż decyzja, która jest przedmiotem skargi do Sądu jest rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji - decyzja Wójta Gminy W. z dnia [...]. Niewątpliwie zatem jest aktem, od którego strona może się odwołać w trybie postępowania administracyjnego do organu drugiej instancji, o czym była pouczona w zaskarżonej decyzji. Na marginesie warto zauważyć, iż zaskarżona decyzja została wydana na skutek decyzji organu II instancji, do którego skarżący złożył odwołanie, gdy Wójt Gminy W. wydał decyzję z dnia [...] rozstrzygającą o odmowie przyznania stronie zasiłku celowego. A skoro tak, stwierdzić można, iż strona miała doświadczenie i wiedzę - w decyzji organu I instancji zawarte zostało stosowne pouczenie - o sposobie i terminie wniesienia odwołania od decyzji, która budzi jej zastrzeżenia, i o zmianę której występuje. Na obecnym etapie stwierdzić trzeba, iż złożenie skargi do Sądu było przedwczesne i nie może skutkować rozpatrzeniem sprawy w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Sąd administracyjny nie jest bowiem uprawniony do kontroli legalności decyzji organu administracji pierwszej instancji.
Zaskarżenie decyzji organu I instancji jest niedopuszczalne z uwagi na niewyczerpanie środków zaskarżenia (postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 12 lipca 2004r., sygn.akt III SA/Gd 377/04 - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/query).
Mając na uwadze wniosek skarżącego o przyznanie pomocy finansowej wyjaśnić należy, iż sąd administracyjny nie może zastąpić organu administracji w wypełnieniu tego obowiązku. Do kompetencji sądu należy wyłącznie kontrola legalności decyzji administracyjnej. Oznacza to, że sąd administracyjny nie rozstrzyga merytorycznie o zgłoszonych przez stronę żądaniach. Z takim wnioskiem strona może wystąpić do organu II instancji, jeżeli nie jest zadowolona z rozstrzygnięcia organu I instancji.
W świetle tak ustalonego stanu faktycznego i prawnego Sąd uprawniony był na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 p.p.s.a. orzec jak w sentencji.
a.bł.