Dnia 24 maja 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. a.bł.
M. W. zaskarżyła do sądu administracyjnego decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...], w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt S. D. w Domu Pomocy Społecznej.
W toku postępowania skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że wykonanie decyzji bezspornie stanowiłoby dla skarżącej duże obciążenie finansowe, a co za tym idzie stałe i znaczne uszczuplenie jej budżetu. Skarżąca podniosła, że jej sytuacja materialna nie pozwala na comiesięczne ponoszenie opłat z tytułu pobytu faktycznie obcej dla niej osoby w DPS. Biorąc pod uwagę relacje skarżącej ze S. D., a także całokształt sytuacji osobistej i majątkowej skarżącej, partycypowanie przez nią w kosztach pobytu S. D. w DPS byłoby zdaniem skarżącej niesparwiedliwe i niesłuszne. Wykonanie decyzji wyrządzałoby znaczną szkodę. Skarżąca nie może ponosić negatywnych, ujemnych konsekwencji działań, aktów czy decyzji organów administracji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie: "P.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie, o którym wyżej mowa sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 P.p.s.a.).
Warunkiem wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest wykazanie we wniosku okoliczności wskazanych w art. 61 § 3 P.p.s.a. - wystąpienia niebezpieczeństwa nastąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w wyniku wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd podejmuje decyzję o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności na podstawie okoliczności wskazanych przez stronę skarżącą, ale także uwzględnia inne okoliczności, które mają znaczenie dla rozpoznania wniosku.
Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Jest to bowiem związane z tym, że użyte przez ustawodawcę w art. 61 § 3 P.p.s.a. nieostre pojęcia - "znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki", a zatem każdorazowo wymagają konkretyzacji w świetle stanu faktycznego i prawnego danej sprawy. Samo żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub powołanie się przez wnioskodawcę na ustawowe przesłanki bez wskazania, na czym one polegają w realiach konkretnej sprawy, w żaden sposób nie uzasadnia uczynienia zadość temu żądaniu. Innymi słowy dokonywana przez sąd ocena wystąpienia w określonym przypadku przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku, która powinna być spójna i odnosząca się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy. Zatem w celu wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenie skutków wnioskodawca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających stwierdzić, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez wnioskodawcę, pozbawione szerszego uzasadnienia, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.