Dnia 28 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi H. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [..] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia: oddalić wniosek.
W dniu 16 marca 2011 roku H. K. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [..] roku Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego, którą doręczono stronie dnia 15 października 2010 roku. W treści skargi skarżąca zawarła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi oraz do określenia czasu ustania przyczyny uchybienia terminu skarżąca pismem z dnia 30 maja 2011 roku wyjaśniła, iż "po uzyskaniu dwóch decyzji odmownych zniechęciłam się do zaskarżenia ich do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ze względu na to, iż jestem osoba starszą, schorowaną, która nigdy nie miała doświadczenia w byciu stroną postępowania przed sądem. Dopiero po ukazaniu się artykułu w Expressie Ilustrowanym z dnia 28 lutego 2011 roku odzyskałam wiarę w możliwość pomyślnego rozpatrzenia mojej sprawy. Dlatego zdecydowałam się wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu zaskarżenia krzywdzącej mnie decyzji."
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zasadą wyrażoną w art. 86 § 1 i 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. jest, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Nadto w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być przy tym oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Z brakiem winy mamy bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności, z powodu których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu.
Podkreślenia również wymaga, iż wniosek o przywrócenie terminu dla swej skuteczności wymaga równoczesnego dokonania czynności procesowej, której termin dotyczy.
Biorąc pod uwagę powyższe rozważania wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi spełnia wymogi formalne i może podlegać ocenie merytorycznej.
W treści wniosku zostały przywołane okoliczności będące przyczyną uchybienia terminowi do wniesienia skargi. Jednakże w ocenie sądu okoliczności te nie stanowią uprawdopodobnienia braku winy skarżącej w niezachowaniu terminu do wniesienia skargi do sądu.
Brak winy o jakim mowa w tym przepisie stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Aby uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek o przywrócenie terminu, strona powinna uwiarygodnić swoją staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu, była od niej niezależna. Natomiast brak winy w uchybieniu terminu, o którym mowa w art. 86 § 1 p.p.s.a. przyjąć można jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Nie ulega wątpliwości, iż organ administracji prawidłowo pouczył skarżącą o przysługujących jej środkach zaskarżenia oraz o terminie złożenia skargi do sądu.
W interesie skarżącej było uważne odczytanie tychże informacji i rozważenie czy zechce skorzystać ze swych uprawnień. Skarżąca we wniosku wskazała, iż "zniechęciła się do zaskarżenia". Uznać zatem należy, iż strona rozważała kwestię zaskarżenia kwestionowanej decyzji do sądu i świadomie odstąpiła od składania skargi, godząc się jednocześnie na konsekwencje takiego wyboru.
W takiej sytuacji niepodobna przyjąć, iż skarżącej nie można przypisać winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi do sądu.
Zważywszy co powyżej, na podstawie art. 86 § 1 i 87 § 1 i 2 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.
m.ch.