Dnia 8 września 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 8 września 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku G. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. K. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy pieniężnej ze środków budżetowych p o s t a n a w i a: przywrócić termin do wniesienia skargi. a.tp.
G. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania pomocy pieniężnej ze środków budżetowych.
W odpowiedzi na skargę Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o jej odrzucenie jako wniesionej po terminie.
Postanowieniem z dnia [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę G. K.. Odpis postanowienia został doręczony stronie w trybie awizo w dniu 20 lutego 2017 roku.
W piśmie z dnia 18 kwietnia 2017 roku skarżąca ponowiła swoją skargę, a na wezwanie Sądu do sprecyzowania swoich żądań, wniosła w piśmie z dnia 13 maja 2017 roku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wyjaśniła, że nie otrzymała postanowienia z dnia 27 stycznia 2017 roku o odrzuceniu jej skargi. Ponadto, jest bardzo schorowaną osobą w podeszłym wieku. Wniosła skargę z uchybieniem terminu, bowiem po otrzymaniu zaskarżonej decyzji jej stan zdrowia nagle się pogorszył, większość czasu spędziła w łóżku, co uniemożliwiało jej dojazd do osoby pomagającej jej w redagowaniu pism i sporządzaniu ich w sposób czytelny. Dopiero dnia 12 grudnia 2016 roku wystąpiła ze skargą na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) - w skrócie: "P.p.s.a." - czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Z kolei art. 86 § 1 P.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek o przywrócenie terminu musi jednak spełniać warunki formalne określone w art. 87 § 1 - § 4 P.p.s.a. Po pierwsze pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Po drugie we wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Po trzecie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. Po czwarte równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej uzależnione jest od kryterium braku winy, zatem strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2010r., sygn. akt II GZ 223/10 - dostępne w CBOSA).
W ocenie sądu okoliczności powołane przez skarżącą w pełni usprawiedliwiają wniesienie skargi z uchybieniem terminu. Należy podnieść, że w oparciu o doświadczenie życiowe prawdopodobna jest okoliczność podniesiona we wniosku o przywrócenie terminu, że nagłe pogorszenie stanu zdrowia skarżącej powodujące brak możliwości podjęcia działań, a także skorzystania z pomocy osoby trzeciej przyczyniła się do uchybienia terminu do wniesienia skargi. Podkreślenia bowiem wymaga, że przesłanka braku winy strony powinna być oceniana z uwzględnieniem wszelkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przyjmując zobiektywizowane kryterium staranności, należy stwierdzić, że w sytuacji nagłego pogorszenia stanu zdrowia, uniemożliwiającego podjęcie czynności a zarazem skorzystanie z pomocy osoby trzeciej, zachodzi stan nadzwyczajny, co uprawdopodabnia okoliczność braku winy skarżącej w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Mając na względzie z jednej strony okoliczności faktyczne sprawy, z drugiej zaś treść art. 86 § 1 P.p.s.a., należało zdaniem sądu przyjąć, że skarżąca wykazała, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi bez swojej winy.
W związku z powyższym sąd, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
a.tp.