Dnia 29 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2012 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku M.K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. B.C.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r., nr [...] stwierdzającą wygaśnięcie z dniem 1 października 2010 r. decyzji z dnia [...] r. o skierowaniu M.K. do domu pomocy społecznej "Dom na Osiedlu".
Skargę na powyższą decyzję wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi M.K. działający przez pełnomocnika ustanowionego przez swojego opiekuna prawnego. W powyższej skardze zawarto wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 - przywoływanej dalej w treści jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Zasadą jest zatem wykonalność decyzji ostatecznej. Sąd jednak może, choć nie musi, stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Jak wynika z tego przepisu, przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest zajście niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Postanowienie, o którym wyżej mowa, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 61 § 5 p.p.s.a.).
Z wymienionego przepisu wynika, że można wstrzymać wykonanie tylko takiej decyzji, która nadaje się do wykonania. Wykonanie aktu administracyjnego oznacza natomiast spowodowanie lub sprowadzenie takiego stanu w rzeczywistości społecznej, który jest zgodny z treścią aktu. Wykonanie aktu dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których podmiot uzyskuje uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany a drugi wyłącznie uprawniony.
Stosownie do wskazanych regulacji stwierdzić trzeba, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu przez sąd jest instytucją o charakterze wyjątkowym, służącą realizacji zasady ochrony czasowej w toku sądowej kontroli administracji. Posłużenie się w konstrukcji przepisu pojęciami nieostrymi powoduje konieczność konkretyzacji zawartej normy ogólnej i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych w każdej indywidualnej sprawie. Zastosowanie wstrzymania wykonania skarżonej decyzji może zatem nastąpić jedynie wówczas, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności procesowej.
Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie. Ustawodawca nie uzależnił bowiem możliwości wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu od "wykazania" przez stronę, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że sąd ma obowiązek z urzędu uwzględniać okoliczności decydujące o wstrzymaniu bądź odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.