Wniosek w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. Z. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi E. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej p o s t a n a w i a: odrzucić wniosek. LS

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 25 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a., odrzucił skargę E. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy Ł. z dnia [...] znak: [...] o ustaleniu opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku podziału nieruchomości nr 277 położonej w O., gmina Ł.

Odbiór powyższego postanowienia skarżąca pokwitowała w dniu 3 lipca 2013 r.

Pismem z dnia 30 lipca 2013 r. skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, wskazując na brak winy w uchybieniu. Skarżąca wskazała, że z uwagi na niedoręczenie jej przesyłki sądowej zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego, w dniu 3 lipca 2013 r. wystąpiła do urzędu pocztowego z reklamacją. Wyjaśniła, że w odpowiedzi na jej reklamację Poczta Polska pierwotnie wskazywała, że w miesiącu maju nie była do niej kierowana żadna korespondencja, a w kolejnym piśmie ciężar odpowiedzialności za niedoręczenie przesyłki przerzuciła na skarżącą. E. Z. podniosła, że nie ponosi winy w uchybieniu terminu, bowiem mimo wyjaśnień Poczty Polskiej, korespondencja sądowa nie została jej doręczona, jak również nie pozostawiono jej żadnego awiza. Uznała zatem, że jej wniosek jest uzasadniony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) jeśli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu winno zostać złożone do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 p.p.s.a.).

Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie (art. 88 p.p.s.a.).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skarżąca nie dopełniła wszystkich wymogów formalnych przewidzianych w art. 87 p.p.s.a., bowiem przede wszystkim nie zachowała terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego.

Jak wynika z akt sprawy skarżąca dowiedziała się o uchybieniu terminu wraz z otrzymaniem postanowienia o odrzuceniu jej skargi tj. w dniu 3 lipca 2013 r. W tym samym dniu wystąpiła do urzędu pocztowego ze stosowną reklamacją.

Przyjęcie zatem, iż w tej dacie ustała przyczyna uchybienia terminu, oznacza również, iż z tym dniem rozpoczął bieg siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Skoro zatem odpis postanowienia z dnia 25 czerwca 2013 r. został doręczony skarżącej w dniu 3 lipca 2013 r. i z tym dniem strona dowiedziała się o uchybieniu terminu, to ustawowy siedmiodniowy termin do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu upłynął z dniem 10 lipca 2013 r. Wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego został z kolei złożony w dniu 30 lipca 2013 r., a zatem z uchybieniem terminu do jego wniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 88 p.p.s.a. orzeczono o odrzuceniu wniosku jako spóźnionego.

LS

Strona 1/1