Dnia 10 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek po rozpoznaniu w dniu 10 września 2013 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku H. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi. LS
Skargą z dnia 17 czerwca 2013r. H. K. zaskarżył do sądu administracyjnego decyzję Wojewody [...] z dnia [...], nr [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Jednocześnie skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na okoliczność, iż w okresie od 2 do 12 kwietnia 2013r. przebywał na szkoleniu na L., które miało się skończyć w dniu 7 kwietnia, lecz z przyczyn od niego niezależnych uległo przedłużeniu do dnia 12 kwietnia 2013r., wobec czego nie mógł bez swojej winy dochować terminu do wniesienia skargi, który upłynął w dniu 11 kwietnia 2013r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., w skrócie P.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Z kolei w myśl art. 86 § 1 P.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi musi spełniać warunki formalne określone w art. 87 P.p.s.a. Po pierwsze pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). Po drugie we wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.). Po trzecie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem skargi (art. 87 § 3 P.p.s.a.). Wreszcie równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 P.p.s.a.).
Następnie należy wyjaśnić, iż przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej uzależnione jest od kryterium braku winy. Chodzi o to, że strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2010r., sygn. akt II GZ 223/10 - dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
W rozpoznawanej sprawie skarżący uzasadnił uchybienie terminu nieobecnością w kraju. Jednakże wskazane przez skarżącego okoliczności uchybienia terminu nie uzasadniają jego przywrócenia. Podkreślić należy, iż przywrócenie terminu może nastąpić tylko z ważnych powodów, co do których zainteresowany uprawdopodobni, że wystąpiły bez jego winy. Te ważne powody wskazywać powinny na obiektywne, niezależne od strony przyczyny uchybienia terminu. Do takich powodów z pewnością nie można zaliczyć wyjazdu skarżącego za granicę i przedłużenia odbywającego się tam szkolenia. Nie są to bowiem okoliczności, które uniemożliwiały mu udzielenia stosownego pełnomocnictwa na czas nieobecności w kraju lub nawet posłużenia się inną osobą do złożenia skargi, a przede wszystkim fakt przedłużenia się szkolenia nie oznaczał, że skarżący nie mógł opuścić tego szkolenia w trakcie jego trwania.
Ponadto jak wynika ze znajdującego się w aktach administracyjnych zwrotnego potwierdzenia odbioru skarżący odebrał przesyłkę listową zawierającą zaskarżoną decyzję w dniu 12 marca 2013r., a zatem jeszcze przed planowanym wyjazdem za granicę. Skarżący zatem doskonale wiedział, kiedy upływał mu termin do złożenia skargi do sądu. Powinien zatem przedsięwziąć takie środki, które umożliwiłyby mu zachowanie tego terminu na wypadek zmiany planów dotyczących udziału w szkoleniu poza granicami kraju. Pomimo tego, że skarżący zdawał sobie sprawę z tego, kiedy upływał termin do wniesienia skargi, podjął świadomą decyzję, że chce kontynuować udział w szkoleniu. Powinien on w związku z tym wziąć na siebie odpowiedzialność za skutki własnego wyboru.
Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, iż skarżący nie uwiarygodnił stosowną argumentacją faktu, iż przeszkoda uniemożliwiająca złożenie skargi do sądu w terminie była od niego niezależna a skoro tak, to należy również stwierdzić, iż skarżący nie wykazał należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw, a więc ponosi wyłączną odpowiedzialność za uchybienie terminu do złożenia skargi do sądu administracyjnego.
W związku z powyższym Sąd, na podstawie art. 86 § 1 P.p.s.a. zdanie drugie orzekł, jak w sentencji.
LS