Dnia 10 stycznia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku W. L. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 22 września 2017 roku w sprawie ze skargi W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego postanawia: przywrócić termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. A. P.
Wyrokiem z dnia 22 września 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę W. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego.
Postanowieniem z dnia 20 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 177 § 5 w zw. z art. 177 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej: "p.p.s.a." - postanowił zawiadomić Okręgową Radę Adwokacką w Ł., że wyznaczony w ramach przyznanego W. L. prawa pomocy adwokat P. R. nie wykonał obowiązku polegającego na złożeniu w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku opinii o braku podstaw do wywiedzenia skargi kasacyjnej oraz postanowił poinformować Okręgową Radę Adwokacką w Ł., że ma obowiązek wyznaczenia nowego pełnomocnika w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia.
Pismem z dnia 1 grudnia 2017 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Ł. poinformowała o wyznaczeniu dla skarżącego nowego pełnomocnika.
Pismem z dnia 8 grudnia 2017 r. nowy pełnomocnik wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, argumentując swoją prośbę tym, że w dniach 6 i 7 grudnia 2017 r. (jak wynika z akt sprawy: w dniach 5 i 7 grudnia 2017 r.) zapoznał się z aktami sprawy. Wyjaśnił, że występujący poprzednio pełnomocnik z urzędu nie dochował ciążącego na nim obowiązku i nie złożył w ustawowym terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Uchybienie terminu nastąpiło na skutek zawinionego działania pełnomocnika, a skarżący nie powinien ponosić ujemnych skutków działania pełnomocnika, który został przyznany z urzędu w ramach prawa pomocy. Nowy pełnomocnik wniósł o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skarżącemu z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Z kolei w myśl art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku musi spełniać warunki formalne określone w art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a. Po pierwsze, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Po drugie, we wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Po trzecie, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej może nastąpić tylko z ważnych powodów, co do których zainteresowany uprawdopodobni, że wystąpiły bez jego winy. Te ważne powody wskazywać powinny na obiektywne, niezależne od strony przyczyny uchybienia terminu. Strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi zatem wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2010r., sygn. akt II GZ 223/10 - dostępne w CBOSA).