Dnia 15 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu E. P. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji p o s t a n a w i a: odrzucić sprzeciw. a.tp.
Pismem z dnia 18 kwietnia 2018 roku (nadanym w dniu 27 kwietnia 2018 roku) E. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sprzeciw (nazwany skargą) od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji.
Jak wynika z akt administracyjnych zaskarżoną decyzję doręczono skarżącemu w dniu 22 marca 2018 roku. W decyzji zawarto pouczenie, że decyzja może być zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w przypadku jej niezgodności z prawem, w terminie 30 dni od chwili jej doręczenia.
W odpowiedzi na "skargę" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sprzeciw podlega odrzuceniu.
Na wstępie wyjaśnić należy, że instytucja sprzeciwu od decyzji wprowadzona została do ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm., powoływana dalej jako: "p.p.s.a.") ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 roku o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) i obowiązuje od 1 czerwca 2017 roku. Regulacja dotycząca sprzeciwu od decyzji zawarta została w dziale III rozdziale 3 a p.p.s.a. (art. 64 a - 64 e).
W myśl art. 64 a p.p.s.a. sprzeciw przysługuje od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 K.p.a., tj. od decyzji organu odwoławczego uchylającej w całości decyzję organu I instancji i przekazującej sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia.
Zgodnie z art. 64 b § 1 p.p.s.a. do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Z kolei stosownie do art. 64 c § 1 p.p.s.a. sprzeciw od decyzji wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji.
W przedmiotowej sprawie podkreślić przede wszystkim należy, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. błędnie pouczyło skarżącego, że od wydanej decyzji przysługuje stronie prawo wniesienia w terminie 30 dni skargi do sądu, a nie prawo do wniesienia od tej decyzji sprzeciwu w terminie 14 dni.
W orzecznictwie sądów administracyjnych podnosi się, że sprzeciw wniesiony z uchybieniem terminu 14 dni nie podlega odrzuceniu, bowiem skutkiem prawnym ochrony wynikającej z art. 112 K.p.a. w przypadku wniesienia spóźnionego środka zaskarżenia do sądu, który wpłynął z zachowaniem terminu błędnie podanego w pouczeniu, jest obowiązek wojewódzkiego sądu administracyjnego rozpatrywania go bez potrzeby wnoszenia wniosku o przywrócenie terminu (por. postanowienie NSA z dnia 26 października 2017 r. sygn. akt II OZ 1206/17).
Wobec powyższego sprzeciw E. P. podlegałby zatem rozpoznaniu bez potrzeby składania wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia, jeśli skarżący zastosowałby się do pouczenia organu i wniósł swoje pismo w terminie 30 dni od doręczenia zaskarżonej decyzji. Skarżący uchybił jednak terminowi wskazanemu w pouczeniu zaskarżonej decyzji. Kwestionowaną decyzję z dnia [...] skarżący odebrał w dniu 22 marca 2018 roku, zatem termin do jej zaskarżenia (zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji) upływał w dniu 23 kwietnia 2018 roku, uwzględniając, że ostatnim dniem terminu była sobota (21 kwietnia 2018 roku). Tymczasem skarżący nadał "skargę" u operatora pocztowego dopiero w dniu 27 kwietnia 2018 roku.
Mając powyższe na względzie uznać należy, że sprzeciw od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji został złożony po upływie terminu do jego wniesienia (zarówno 14-dniowego jak i 30-dniowego wskazanego w pouczeniu kwestionowanej decyzji), a zatem jako spóźniony podlega odrzuceniu.
Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 64b § 1 i art. 64c § 1, orzekł jak w sentencji postanowienia.
a.tp.