Sprawa ze skargi na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niespełnienie wymagań weterynaryjnych
Sentencja

Dnia 24 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 marca 2015 roku sprawy ze skargi H. W. o wznowienie postępowania sądowoadmnistracyjnego zakończonego wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2014 roku w sprawie o sygnaturze akt II SA/Łd 1202/13 ze skargi H. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niespełnienie wymagań weterynaryjnych postanawia: 1) odrzucić skargę; 2) przyznać i nakazać wypłatę z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat J. K. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy al. A kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. a.bł.

Uzasadnienie strona 1/3

H. W. złożył skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 kwietnia 2014r., sygn. akt II SA/Łd 1202/14, oddalającego skargę H. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...], nr [...], w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niespełnienie wymagań weterynaryjnych.

W uzasadnieniu skargi o wznowienie postępowania podniesiono, iż skarżący miał prawo zlecić wykonanie usługi uboju na własny użytek i odbierać półtusze z ubojni bez żadnego dokumentu pisemnego. Dodał, że każda ubojnia posiada zatrudnionego lekarza weterynarii, który czuwa, aby nie ubito zwierzęcia chorego i mającego odpowiednie kwalifikacje do uboju zwierząt rzeźnych. Następnie skarżący wskazał, że ubój miał miejsce na terenie innego powiatu i właściwy w sprawie był inny Powiatowy Lekarz Weterynarii niż ze S.. Ponadto podniósł, że rolnik, hodowca, producent nie ma obowiązku składania informacji do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o uboju dokonanym na terenie własnego gospodarstwa. Podmioty, o których wspomniał, składają deklarację do ARiMR o zmianie stada - ilości sztuk trzody chlewnej. Skarżący złożył deklarację zmiany stada świń, zaznaczając w deklaracji ubój gospodarczy, którego nie można utożsamiać z ubojem na terenie gospodarstwa. W ocenie skarżącego, Lekarz Weterynarii przekroczył zatem uprawnienia i nie dopełnił obowiązków przedstawienia dowodu na okoliczność ukarania rolnika.

Na tej podstawie skarżący wniósł o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego i ponowne rozpatrzenie sprawy.

W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II dnia 7 stycznia 2015r. pełnomocnik skarżącego został wezwany m.in. do wskazania podstawy wznowienia i okoliczności stwierdzających zachowanie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, że podstawą prawną złożenia skargi jest art. 145 § 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 267 ze zm.). Pełnomocnik dodał, że skarżący złożył skargę w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o podstawie wznowienia. Jednocześnie wskazał, że ze względu na brak kontaktu ze skarżącym wnosi o przedłużenie terminu do sprecyzowania podstaw wznowienia i zachowania terminu do czasu zawiadomienia skarżącego o ustanowieniu pełnomocnika z urzędu przez sąd.

Kolejnym pismem pełnomocnik skarżącego oświadczył, że w dalszym ciągu nie ma kontaktu ze skarżącym i w związku z tym nie ma możliwości działania bez konsultacji ze skarżącym. Oświadczenie tej samej treści zostało przez pełnomocnika skarżącego złożone podczas rozprawy.

Pełnomocnik organu wniósł o odrzucenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Instytucja wznowienia postępowania opiera się na przysługującej poza tokiem instancji skardze o presumpcję wadliwego postępowania i zastąpienie zapadłego orzeczenia, orzeczeniem nowym. Nadzwyczajny charakter tego środka prawnego, skierowanego przeciwko prawomocnemu wyrokowi powoduje, że przywrócenie stanu sprzed zamknięcia, ulegającemu wznowieniu postępowania sądowego, może nastąpić wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie. Uwzględniają one konieczność wywołania na nowo procesu dotkniętego brakami formalnymi (nieważnością), bez względu ich wpływ na rozstrzygnięcie (art. 271 ustawy z dnia 30 lipca 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.), właściwe przyczyny restytucyjne (art. 273 p.p.s.a.) oraz fakt wydania wyroku na podstawie aktu normatywnego uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą (art. 272 p.p.s.a.).

Strona 1/3