Dnia 17 marca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2017 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku P. Ł. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego postanawia: odmówić przywrócenia terminu. A. P.
Postanowieniem z dnia 22 lutego 2017r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę P. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r., nr [...], w przedmiocie świadczenia wychowawczego, z powodu uchybienia terminu do jej wniesienia. Powyższe postanowienie o odrzuceniu skargi zostało doręczone skarżącemu w dniu 3 marca 2017r.
W dniu 10 marca 2017r. skarżący złożył do sądu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., z dnia [...]r., nr [...], w przedmiocie świadczenia wychowawczego.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący wskazał, że istotnym powodem niedotrzymania ustawowego termu był grudniowy nawał obowiązków opiekuńczo-pielęgnacyjnych i rodzinnych, wynikający przede wszystkim z powrotu ze szpitala dziadka żony skarżącego - J. Z., który po wyjściu ze szpitala był bardzo osłabiony i niezdolny do samodzielnej egzystencji, a ponadto tj. choroba dzieci. Początkowo opiekę nad dziadkiem sprawowali teściowa skarżącego oraz jej brat. Natomiast w okresie świąteczno-noworocznym opiekę sprawował skarżący wraz z żoną. Opieka wymagała wyjazdu z całej rodziny skarżącego z miejsca ich zamieszkania i przeniesienia się na ten czas do miejsca zamieszkania dziadka, który wymagał pomocy w zakresie karmienia, ubierania, higieny osobistej, załatwiania potrzeb fizjologicznych oraz wszelkich innych czynności dnia codziennego. W tym samym czasie skarżący i jego żona zajmowali się również swoimi dziećmi. Skarżący oświadczył, że wskazane wydarzenia zupełnie zaprzątnęły mu głowę i spowodowały utratę poczucia czasu. Skarżący wskazał również, przyczyna uchybienia terminu ustała dopiero w dniu otrzymania postanowienia o odrzuceniu skargi, bowiem do tego dnia nie był świadomy przekroczenia ustawowego terminu do wniesienia skargi. Dlatego skarżący, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi, złożył wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Do wniosku o przywrócenie terminu skarżący załączył odpis skargi, kserokopie wypisów J. Z. ze szpitala, oświadczenie J. Z. o opiece wnuków i oświadczenie żony skarżącego o sprawowaniu opieki nad dziadkiem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) - w skrócie: "P.p.s.a." - czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Z kolei w myśl art. 86 § 1 P.p.s.a. stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków skargi musi jednak spełniać warunki formalne określone w art. 87 § 1 - § 4 P.p.s.a., a zatem po pierwsze pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu do usunięcia braków skargi wnosi się w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Po drugie we wniosku tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Po trzecie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi. Po czwarte równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.