Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie uznania za dłużnika alimentacyjnego
Sentencja

II SA/Łd 754/16 POSTANOWIENIE Dnia 28 października 2016r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. A. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 kwietnia 2013r., sygn. akt III SA/Łd 174/13 w sprawie ze skargi R. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie uznania za dłużnika alimentacyjnego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania. A. P.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013r., II SA/Łd 174/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę R. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. w przedmiocie uznania za dłużnika alimentacyjnego. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 16 lipca 2013r.

Pismem procesowym z dnia 26 września 2016r. R. A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013r., II SA/Łd 174/13. Jako podstawę prawną wznowienia postępowania skarżący wskazał przepis art. 273 § 2 p.p.s.a. W ocenie skarżącego w sprawie "zaistniały" nowe okoliczności, uzasadniające twierdzenie, że powołany wyrok wydany został, jak i uprawomocnił się z rażącym naruszeniem prawa. Z tego względu wniósł o wznowienie postępowania w sprawie II SA/Łd 174/13 oraz o zwolnienie z kosztów sądowych w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2016r. poz. 718), zwanej dalej p.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, nie budzi wątpliwości, że wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem prawnym służącym od prawomocnych orzeczeń sądów administracyjnych, który umożliwia ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy co do istoty. Wniesienie skargi o wznowienie postępowania powoduje uruchomienie dwufazowego postępowania, mającego na celu zbadanie jego dopuszczalności, a następnie, w razie pozytywnego zakończenia pierwszego etapu - zbadanie jego zasadności. Do ogólnych warunków dopuszczalności wznowienia postępowania zalicza się: istnienie orzeczenia sądu, od którego została wniesiona skarga o wznowienie postępowania; prawomocność tego orzeczenia oraz to, że orzeczenie takie musi kończyć postępowanie w sprawie (por. np. postanowienie NSA z dnia 16 listopada 2005r., I OZ 299/05, LEX nr 1289205). Wznowić postępowanie można jedynie w sytuacjach, gdy zachodzą oznaczone w przepisach ustawy przyczyny wznowienia, a także, gdy został zachowany termin do złożenia wniosku o wznowienie. Skarga o wznowienie postępowania powinna odpowiadać wymaganiom formalnym stawianym pismom strony (art. 46 i art. 47 p.p.s.a.), a ponadto zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, podstawę wznowienia i jej uzasadnienie, okoliczności stwierdzające zachowanie terminu do wniesienia skargi oraz żądanie uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia (art. 279 p.p.s.a.). Podanie podstawy wznowienia powinno zawierać powołanie i wyraźne określenie, które z podstaw wymienionych w art. 271 - 273 p.p.s.a. uzasadniają wznowienie postępowania w danej sprawie, natomiast uzasadnienie podstaw wznowienia powinno zawierać w szczególności powołanie okoliczności powodujących istnienie wskazanej podstawy wznowienia (por. postanowienie NSA z dnia 29 stycznia 2014r., I GSK 1928/13). Stosownie do treści art. 47 § 1 p.p.s.a., do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych. Jest to obligatoryjny wymóg ustawowy. W postępowaniu w sprawie sądowoadministracyjnej stronami są skarżący oraz organ (art. 32 p.p.s.a.). Przy czym uprawnienia strony przysługują też uczestnikom postępowania (art. 12 i art. 33 § 1 p.p.s.a.). Niewątpliwie skarga o wznowienie postepowania jest pismem, którego odpisy należy doręczyć stronie przeciwnej oraz uczestnikom postępowania. W myśl art. 271 pkt 1 i 2 p.p.s.a. można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności: jeżeli w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się orzeczenia nie mogła domagać się wyłączenia (pkt 1); jeżeli strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana lub jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania; nie można jednak żądać wznowienia, jeżeli przed uprawomocnieniem się orzeczenia niemożność działania ustała lub brak reprezentacji był podniesiony w drodze zarzutu albo strona potwierdziła dokonane czynności procesowe (pkt 2). Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie (art. 272 § 1 p.p.s.a.). Można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską (art. 272 § 3 zd. 1 p.p.s.a.). Zgodnie z art. 273 § 1 p.p.s.a. można żądać wznowienia na tej podstawie, że: orzeczenie zostało oparte na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym (pkt 1); orzeczenie zostało uzyskane za pomocą przestępstwa (pkt 2). Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 273 § 2 p.p.s.a.). Można żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego orzeczenia dotyczącego tej samej sprawy (art. 273 § 3 zd. 1 p.p.s.a.). W art. 273 p.p.s.a. wymienione zostały restytucyjne podstawy wznowienia postępowania, tj. stanowiące podstawę uchylenia prawomocnego orzeczenia sądowego, jeśli jest ono niesłuszne, tzn. niezgodne ze stanem faktycznym. Niezbędne jest więc istnienie związku przyczynowego pomiędzy nimi a treścią prawomocnego orzeczenia (vide: A. Kabat, Komentarz do art. 273 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Lex z dnia 30 kwietnia 2013r.; postanowienie NSA z dnia 31 stycznia 2007r., II OZ 845/06, ONSA WSA 2007, nr 5, poz. 116). Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego uzasadniają tylko te przesłanki, które są następstwem zdarzeń powstałych w samym postępowaniu sądowym, nie zaś w postępowaniu administracyjnym, w którym ostatecznie rozstrzygnięto co do istoty sprawę administracyjną (vide: wyrok NSA z dnia 8 lipca 2014r., II GSK 690/13, LEX nr 1519183, czy wyrok NSA z dnia 9 maja 2006r., II FSK 743/05, LEGALIS). Z kolei stosownie do treści art. 274 p.p.s.a. z powodu przestępstwa można żądać wznowienia jedynie wówczas, gdy czyn został ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów. Przepis ten nie określa ustawowej podstawy wznowienia, lecz jedynie warunki dodatkowe, których spełnienie jest konieczne w przypadku, gdy podstawą wznowienia ma być przepis art. 273 § 1 pkt 2 p.p.s.a., a więc gdy żądanie wznowienia opiera się na tym, że orzeczenie sądowe zostało uzyskane za pomocą przestępstwa. Skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzymiesięcznym. Termin ten liczy się od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o orzeczeniu dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy (art. 277 p.p.s.a.).Termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania w wypadku, gdy jej podstawę stanowi orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności aktu normatywnego, na podstawie którego zostało wydane prawomocne orzeczenie, określa art. 272 § 2 p.p.s.a. Termin ten wynosi trzy miesiące od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie sądowe nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia środka odwoławczego, który został następnie odrzucony, termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu. Termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania w przypadku, gdy potrzeba taka wynika z rozstrzygnięcia organu międzynarodowego działającego na podstawie umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską wynosi także trzy miesiące i biegnie od dnia doręczenia stronie lub jej pełnomocnikowi rozstrzygnięcia organu międzynarodowego (art. 272 § 3 p.p.s.a.).

Strona 1/2