Dnia 25 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 roku sprawy ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; 2. przyznać i nakazać wypłatę z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat M. Ł. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. A kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. a.bł.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpoznaniu odwołania W. S., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] znak: [...] odmawiającą umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej.
Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] znak: [...] Prezydent Miasta Ł. odmówił umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń w wysokości 6.688,00 zł za okres od maja 2005 r. do sierpnia 2006 r. W uzasadnieniu organ podał, że decyzją nr [...] ograniczono W. S. świadczenie w postaci zasiłku stałego, uznano świadczenie za okres od maja 2005 r. do sierpnia 2006 r. za świadczenie nienależnie pobrane oraz zobowiązano do zwrotu świadczenia w kwocie 6.688,00 zł do dnia 31 grudnia 2007 r. Mimo złożenia odwołań, orzekające w sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze oraz Sąd, nie zakwestionowały ustaleń tejże decyzji. Po rozpoznaniu wniosku W. S. z dnia 23 stycznia 2009 r., decyzją z dnia [...] nr [...] odmówiono odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń nienależnie pobranych. Jednakże, uwzględniając sytuację finansową strony i wysokość świadczenia do zwrotu, rozłożono jego spłatę na 20 rat po 334,40 zł poczynając od maja 2009 r. do grudnia 2010 r. Pomimo złożonego odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz skargi do Sądu, również ta decyzja została utrzymana w mocy. Kolejna decyzja w sprawie wydana została dnia [...]. Ponownie odmówiono odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń nienależnie pobranych w wysokości 6.668,00 zł za okres od maja 2005 r. do sierpnia 2006 r. Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że z wniosku z dnia 18 czerwca 2013 r. wynika, że W. S. zwrócił się do organu I instancji o umorzenie w całości powstałego zadłużenia. Organ I instancji natomiast rozpoznał wniosek w zakresie żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, a decyzja w tej sprawie została już wydana i jest ostateczna. Ponadto kwota wskazana przez organ I instancji w sentencji zaskarżonej decyzji w wysokości 6.668,00 zł nie wynika z decyzji wydanych wcześniej przez ten organ, bowiem z materiału dowodowego wynika, że jest to kwota 6.688,00 zł. Z uwagi na powyższe Prezydent Miasta Ł. wydał kolejną decyzję z dnia [...] w której wskazał, że w toku postępowania ustalono, że W. S. zamieszkuje sam w trzypokojowym mieszkaniu własnościowym w blokach. Źródłem jego utrzymania jest emerytura w wysokości 1538,07 zł, która obciążona jest egzekucją administracyjną w kwocie 461,83 zł miesięcznie z tytułu zaległości w opłacaniu składek w czasie prowadzenia działalności gospodarczej. Organ w tym miejscu wyjaśnił, że odliczenia te nie są uwzględniane w przypadku udzielania świadczeń z pomocy społecznej (art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej). Wydatki W. S. związane z utrzymaniem mieszkania i leczeniem wynoszą 777,65 zł miesięcznie. Organ podkreślił, że W. S. posiada stałe źródło utrzymania, stabilną sytuację mieszkaniową, a ze względu na stan zdrowia nie ma ustalonego stopnia niepełnosprawności. Zatem w ocenie organu I instancji nie zaistniała szczególna okoliczność uprawniająca do zastosowania ulgi w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranych świadczeń w postaci zasiłku stałego.