Dnia 7 września 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Sławomir Wojciechowski po rozpoznaniu w dniu 7 września 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku, Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. A. P.
J. S. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego. W treści skargi jej autorka wniosła m.in. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] roku, nr [...] w sprawie ustalenia, iż wypłacone za okres od dnia 1 kwietnia do dnia 30 września 2016 roku świadczenie wychowawcze w łącznej kwocie 3.000 zł stanowi świadczenie nienależnie pobrane i żądania zwrotu tego nienależnie pobranego świadczenia. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, iż przebywa na urlopie wychowawczym, zatem rodzina jest na wyłącznym utrzymaniu męża. Pozbawienie wypłaty świadczenia wychowawczego na oboje dzieci lub zablokowanie tego zasiłku celem wykonania decyzji spowoduje znaczną utratę środków na utrzymanie rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 roku, poz. 1302 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a."), po przekazaniu sądowi skargi, Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Merytorycznie oceniając zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania w pierwszej kolejności podnieść należy, iż wstrzymanie wykonania może dotyczyć także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy. Użyte w przepisie art. 61 § 3 in fine P.p.s.a. sformułowanie "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 P.p.s.a., który wskazuje na przedmiot sądowej kontroli, a także art. 134 i art. 135 P.p.s.a., które regulują zakres sądowej kontroli. Przepis art. 135 P.p.s.a. stanowi, iż Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia. Pojęcie "granice tej samej sprawy" i "granice sprawy, której dotyczy skarga" zakreślają jednakowe ramy prawne (por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Kraków 2006, s. 163; B. Dauter [w:] B. Dauter. Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Warszawa 2018, s. 207-208). Posługując się zwrotem "granice sprawy" ustawodawca odsyła do pojęcia sprawy administracyjnej w jej rozumieniu materialnoprawnym. Granice te wyznaczają elementy określające tożsamość skonkretyzowanego stosunku administracyjnego, a więc identyczność podmiotów, identyczność przedmiotu tego stosunku oraz identyczność obu jego podstaw - prawnej i faktycznej. W związku z tym treścią art. 61 § 3 P.p.s.a. objęte będą zarówno akty zaskarżone, jak i akty wydane w pierwszej instancji oraz akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli (por. postanowienie NSA z dnia 8 sierpnia 2013 roku, sygn. I OSK 1651/13; wszystkie powołane orzeczenia są dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl).