Dnia 1 września 2010 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi - Wydział II Agnieszka Grosińska po rozpoznaniu w dniu 1 września 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku L.G. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi L.G. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy. AG
L.G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego.
W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 sierpnia 2010 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi w wysokości 100 złotych.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący wystąpił z żądaniem przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. Małżonkowie osiągają dochody z tytułu emerytur w łącznej wysokości 4.700 złotych. Skarżący posiada mieszkanie o powierzchni 56 m kw., nie zadeklarował posiadania majątku, oszczędności ani papierów wartościowych. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, iż wraz z żoną są emerytami. Skarżący cierpi na nadciśnienie oraz choroby serca, leczy się kardiologicznie. Zona skarżącego leczy się u ortopedy, przyjmuje zastrzyki o wartości 100 złotych. Skarżący oświadczył, iż główne wydatki to czynsz i leki.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Jednocześnie ustawodawca w art. 246 § 1 p.p.s.a. uzależnił przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie ma ona środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym) lub że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).
Prawo pomocy jest instytucją stanowiącą wyjątek od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony postępowania. Z tego względu przesłanki zastosowania tej instytucji winny być interpretowane w sposób ścisły. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony postępowania z budżetu państwa i powinno mieć miejsce tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
W rozpoznawanej sprawie kwestią wymagającą rozważenia jest prawo strony skarżącej do przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
I tak, odnosząc się do żądania skarżącego należy uznać, iż wniosek nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności, należy wskazać, iż skarżący wraz z żoną osiągają stałe dochody z tytułu emerytury w łącznej wysokości 4.700 złotych. Już tylko wysokość deklarowanych dochodów nie daje podstaw do uznania, że skarżącemu można przypisać cechy ubóstwa, którego stwierdzenie warunkuje przyznanie prawa pomocy. Jeśli zaś idzie o wysokość miesięcznych wydatków, ponoszonych miesięcznie przez rodzinę skarżącego, to nie można stwierdzić, iż wydatki te ograniczają w znacznym stopniu zdolności płatnicze strony skarżącej.
Reasumując, fakt, iż skarżący wraz z żoną osiągają regularne dochody, są właścicielami nieruchomości, posiadają zabezpieczone potrzeby mieszkaniowe powoduje, iż w ocenie Referendarza sądowego, wniosek nie może zostać uwzględniony, jako że nie została spełniona przesłanka przyznania prawa pomocy.
Wobec powyższego, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.
AG