Przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej może nastąpić tylko z ważnych powodów, co do których zainteresowany uprawdopodobni, że wystąpiły bez jego winy. Te ważne powody wskazywać powinny na obiektywne, niezależne od strony przyczyny uchybienia terminu. Chodzi o to, że strona, która nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym musi wykazać dołożenie szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności, wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności (por. postanowienie NSA z dnia 15 grudnia 2010r., sygn. akt II GZ 223/10 - dostępne w CBOSA).
W rozpoznawanej sprawie adwokat M.W. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku w terminie 7 dni od daty zawiadomienia o wyznaczeniu jej pełnomocnikiem skarżącej z urzędu. Do wniosku o przywrócenie terminu załączyła również wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu przywrócenie terminu pełnomocnik skarżącej uzasadniła tym, że uchybienie terminu spowodowane było zawinionym działaniem poprzedniego pełnomocnika skarżącej ustanowionego z urzędu, który nie złożył wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W tym miejscu wskazać należy, że z utrwalonego orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że co do zasady do powodów uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu nie można zaliczyć wadliwego i nieodpowiedzialnego działania pełnomocnika, bowiem kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu, polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych, w tym również w wyborze pełnomocnika. W sytuacji zatem, gdy strona reprezentowana jest przez pełnomocnika, ryzyko negatywnych działań podejmowanych przez niego obciąża również mocodawcę. Innymi słowy strona ponosi winę nie tylko za własne działania lub zaniechania, ale również za działania i zaniechania osób trzecich, które upoważniła do występowania w jej imieniu. Można wówczas mówić o winie strony w wyborze pełnomocnika, którego niedbałe działanie doprowadziło do uchybienia terminu do dokonania określonej czynności procesowej (por. postanowienia NSA z dnia 20 grudnia 2012r., sygn. akt II FZ 993/12 oraz z dnia 19 grudnia 2012r., sygn. akt FZ 946/12 - orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Jednakże w przedmiotowej sprawie skarżąca nie może ponosić winy za działania swojego pełnomocnika, bowiem pełnomocnik ten został przyznany skarżącej z urzędu w ramach prawa pomocy. Tym samym skarżącej nie można przypisać winy w wyborze pełnomocnika, skoro nie miała ona żadnego wpływu na to, kto zostanie wyznaczony do jej reprezentowania przez organ samorządu adwokackiego.
W tym miejscu podkreślić należy, że stosownie do art. 177 § 3 p.p.s.a. w razie ustanowienia w ramach prawa pomocy adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego po wydaniu orzeczenia, na wniosek złożony przez stronę, której doręcza się odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym z urzędu, albo przez stronę, która zgłosiła wniosek o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, termin do wniesienia skargi kasacyjnej biegnie od dnia zawiadomienia pełnomocnika o jego wyznaczeniu, jednak nie wcześniej niż od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Jeżeli pełnomocnik wyznaczony na podstawie art. 253 § 2 nie stwierdza podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, składa w sądzie, w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej, sporządzoną przez siebie opinię w tym przedmiocie wraz z odpisem dla strony, dla której został ustanowiony. Sąd doręcza odpis opinii stronie. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej przez stronę biegnie od dnia doręczenia odpisu opinii, o czym sąd poucza stronę, dokonując doręczenia (§ 4). Przepisu § 4 zdanie trzecie nie stosuje się, jeżeli sąd stwierdzi, że opinia nie została sporządzona z zachowaniem zasad należytej staranności. W takim przypadku sąd zawiadamia o tym właściwą okręgową radę adwokacką, radę okręgowej izby radców prawnych, Krajową Radę Doradców Podatkowych lub Krajową Radę Rzeczników Patentowych, która wyznacza innego pełnomocnika (§ 5).