Powyższe przepisy jednoznacznie określają obowiązki pełnomocnika ustanowionego z urzędu w ramach prawa pomocy. Do obowiązków tych należy zajęcie merytorycznego i należycie uzasadnionego stanowiska, co do zapadłego w sprawie wyroku albo poprzez zaskarżenie tego wyroku skargą kasacyjną, albo poprzez sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Jest to jednak możliwe dopiero po otwarciu terminu do zaskarżenia wyroku, tj. po sporządzeniu i doręczeniu jego uzasadnienia. Jeżeli pełnomocnik ustanowiony z urzędu odmawia wniesienia skargi kasacyjnej, to termin do jej wniesienia przez stronę biegnie od dnia doręczenia jej odpisu tej opinii. Strona może w takiej sytuacji zaakceptować stanowisko pełnomocnika z urzędu, albo może skorzystać z pomocy prawnej innego pełnomocnika, ustanowionego już z wyboru, w celu sporządzenia skargi kasacyjnej. Natomiast zaniechanie przez pełnomocnika z urzędu, po wydaniu przez sąd wyroku, obowiązku polegającego na niezgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku i w konsekwencji tego niezłożeniu opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej pozbawia de facto skarżącą ustawowego prawa do zaskarżenia wyroku sądu. W niniejszej sprawie doszło zatem do sytuacji, w której pomimo przyznania skarżącej pomocy prawnej z urzędu, na skutek zaniedbań pełnomocnika, skarżąca została pozbawiona przysługującej jej ochrony.
Ponadto brak złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku doprowadził do stanu, w którym to obecny pełnomocnik skarżącej nie może podjąć żadnej czynności procesowej w ramach świadczonej przez niego pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. Bez uzasadnienia wyroku nie może on bowiem ani wnieść skargi kasacyjnej, ani sporządzić opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Mając zatem na względzie z jednej strony okoliczności faktyczne sprawy, z drugiej zaś treść art. 86 § 1 p.p.s.a., należało zdaniem sądu przyjąć, że skarżąca wykazała, że uchybił terminowi do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku bez swojej winy, dlatego na podstawie ww. przepisu orzeczono jak w sentencji.
A.B.