Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2014 r., Nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań; w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
J. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]września 2014 r., Nr [...] w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań. W dniu 18 grudnia 2014 r. skarżący na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta Miasta [...] o uznaniu go dłużnikiem alimentacyjnym utrzymanej w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]. Wskazał, że "organy administracji działają tak jakby nie było tej skargi narażają go na powstanie znacznej szkody", ponieważ "chcą odebrać mu prawo jazdy". Skarżący wyjaśnił, że leczy się i "potrzebuje prawa jazdy, żeby dojeżdżać do lekarzy".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zdaniem sądu z uzasadnienia wniosku wynika, że skarżący w istocie domagał się wstrzymania wykonania decyzji zaskarżonej. Wniosek ten jednak nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wskazana regulacja wylicza wyczerpująco przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, a inicjatywa do wykazywania tych okoliczności przysługuje stronie skarżącej. To na stronie wnioskującej spoczywa bowiem obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w tym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.
Badając zasadność wniosku miał na uwadze przede wszystkim fakt, iż celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków do czasu rozpoznania skargi przez sąd. Na tej podstawie sąd ocenił, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie wskazał okoliczności uzasadniających ten wniosek w świetle powołanego wyżej przepisu, lecz wskazał jedynie na fakt, że jest schorowany i jeździ na wizyty do lekarza, z związku z czym potrzebuje prawo jazdy, które organ chce mu odebrać.
Okoliczności tych w żadnym razie nie można uznać za wypełniających dyspozycję art. 61 § 3 p.p.s.a.
Należy także wskazać, że zgodnie z art. 61 § 6 p.p.s.a. postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności upada wraz z wydaniem przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Skutek ten wywołuje każde orzeczenie kończące postępowanie, a więc zarówno wyrok uwzględniający skargę, jak i oddalający ją, a także postanowienie kończące postępowanie w sprawie. W przypadku uwzględnienia skargi Sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to natomiast traci moc z chwilą uprawomocnienia wyroku (art. 152 powyższej ustawy).
Mając powyższe na uwadze, Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.