Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., znak: [...], w przedmiocie świadczeń z funduszu alimentacyjnego - w zakresie wniosku M. W. o przywrócenie terminu do złożenia skargi postanawia odrzucić wniosek.
Decyzją wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r., znak: [...], uchylił decyzję własną z dnia [...] r., znak: [...], przyznającą M. W. (dalej: skarżąca) świadczeń z funduszu alimentacyjnego dla dziecka M. N., na okres od 1 października 2015 r. do 30 września 2016 r. w kwocie [...]zł miesięcznie.
Po rozpoznaniu odwołania skarżącej od tej decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., znak: [...], utrzymało w mocy opisaną decyzję organu pierwszej instancji.
Decyzja Kolegium została doręczona prawidłowo skarżącej w dniu 20 stycznia 2016 r., co potwierdziła ona własnoręcznym podpisem na poświadczeniu odbioru korespondencji (k. 6 akt adm. II inst.).
Skargę na powyższą decyzję Kolegium w dniu 20 grudnia 2017 r. (data nadania) złożyła skarżąca. Jednocześnie strona zwróciła się o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.
Wniosek skarżącej o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Z akt sprawy wynika, że trzydziestodniowy termin do złożenia przez stronę skargi na opisaną wyżej decyzję Kolegium z dnia 12 stycznia 2016 r., o którym to terminie mowa w art. 53 § 1 p.p.s.a., upłynął w dniu 19 lutego 2016 r. Skarżąca złożyła natomiast wniosek o przywrócenie uchybionego terminu dopiero w dniu 20 grudnia 2017 r., a więc blisko dwa lata po upływie uchybionego terminu.
Należy zauważyć, że stosownie do art. 87 § 5 p.p.s.a. po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne wyłącznie w przypadkach wyjątkowych. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalone jest stanowisko, że niewątpliwie powołany przepis nie może być interpretowany rozszerzająco, gdyż pozwala on na przywrócenie terminu, w razie upływu roku od uchybionego terminu, jedynie w nadzwyczajnej sytuacji, która musi być oceniana jako uniemożliwiająca - w sposób obiektywny - działanie strony w normalnym trybie, z zachowaniem terminu do dokonania czynności procesowej (zob. postanowienia NSA: z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. akt II GZ 273/11, z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I OZ 991/11, z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt II OZ 109/13). Tego rodzaju okoliczności muszą mieć więc charakter zupełnie szczególny, co dotyczy - co do zasady - okoliczności, których wystąpienia strona, należycie dbająca o własne interesy, nie mogła przewidzieć i w związku z tym, nie mogła im również zapobiec, takich jak: długotrwała poważna klęska żywiołowa, czy inne nie dające się przewidzieć wydarzenia.
Nie budzi wątpliwości Sądu, że taka sytuacja nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Skarżąca nie wskazała w treści wniosku o przywrócenie terminu jakichkolwiek okoliczności przemawiających za tym, że do uchybienia terminu doszło bez jej winy. Za takie okoliczności nie sposób bowiem uznać twierdzenia, że skarżąca "prośbę swą motywuje tym", że decyzje organów obu instancji, "były i są krzywdzące" dla niej i dla jej córki. W żadnym zatem razie nie można uznać, że w rozstrzyganej sprawie zachodzi "wyjątkowy przypadek", o jakim mowa w powołanym art. 87 § 5 p.p.s.a.
Podkreślenia wymaga, że kwestia dopuszczalności przywrócenia terminu po upływie roku od jego uchybienia stanowi przesłankę dotyczącą postępowania, należy więc do warunków dopuszczalności rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu, a nie do przesłanek merytorycznych, czyli do warunków zasadności tego wniosku. Skoro tak, to złożenie wniosku o przywrócenie terminu po upływie roku od jego uchybienia, bez zaistnienia wyjątkowego przypadku powoduje, że wniosek taki podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny, na podstawie art. 88 p.p.s.a., a nie oddaleniu (por. postanowienia NSA: z dnia 30 maja 2008 r., sygn. akt I FZ 140/08 oraz z dnia 5 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 580/10).
Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.