Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Marcin Małek po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata E. O.-M. o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego. p o s t a n a w i a przyznać adwokatowi E. O. - M. kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), obejmującą podatek od towarów i usług w wysokości 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną z urzędu oraz kwotę 8,00 zł (słownie: osiem złotych zero groszy) tytułem zwrotu poniesionych wydatków, które wypłacić z sum budżetowych Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie).
Wyrokiem z dnia 21 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego. W pkt. II wyroku Sąd przyznał od Skarbu Państwa-Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie dla adwokata E. O. - M. za pomoc prawną udzieloną z urzędu w pierwszej instancji.
Od powyższego wyroku wskazany pełnomocnik skarżącej wyznaczony z urzędu wniósł skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 24 marca 2015 r. sygn. akt I OSK 2138/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Z protokołu rozprawy wynika, że pełnomocnik skarżącej nie brał udziału w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W dniu 19 maja 2015 r. pełnomocnik strony wyznaczony z urzędu złożył wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i zwrócił się o zwrot kwoty 8,00 zł stanowiącej wydatek poniesiony w związku z reprezentowaniem strony. Jednocześnie oświadczył, że koszty te nie zostały zapłacone w całości ani w części. Do wniosku dołączył dwa potwierdzenia nadania przesyłek listowych poleconych.
Rozpoznając wniosek referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 461). Do czynności, za które adwokat ma prawo otrzymać wynagrodzenie należy również sporządzenie skargi kasacyjnej. Stosownie bowiem do przepisu § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b wspomnianego rozporządzenia za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (...) adwokat powinien otrzymać 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1 tego przepisu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Ponieważ w niniejszej sprawie przedmiotem skargi nie była należność pieniężna ani też orzeczenie Urzędu Patentowego stąd minimalna stawka wynagrodzenia adwokata, zgodnie z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, powinna wynosić 240 zł. Obliczając zatem 50 % z tak określonej stawki otrzymana kwota, tj. 120 zł, stanowi kwotę wynagrodzenia.
Wymienione wynagrodzenie należy powiększyć o kwotę należnego podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności, zgodnie z § 2 ust. 3 rozporządzenia (przy uwzględnieniu, iż zastosowanie ma stawka 23 % tego podatku). Wynagrodzenie to powinno zatem wynosić 147,60 zł (120 zł x 23 % = 27,60 zł; 120 zł + 27,60 zł = 147,60 zł).
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.