Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]., Nr [..] w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zażalenia na bezczynność organu w sprawie uzgodnienia warunków przyłączenia gospodarstwa rolnego do wodociągu gminnego postanawia odrzucić skargę.
Jak wynika z akt sprawy pełnomocnik A. C. R. C. w dniu 12 stycznia 2005 r. za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na postanowienie tegoż kolegium z dnia [..]. Nr [..] uznające za nieuzasadnione zażalenie skarżącego na nie załatwienie w terminie przez Wójta Gminy sprawy uzgodnienia warunków przyłączenia gospodarstwa rolnego położonego w miejscowości M. do wodociągu gminnego.
Ponadto pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 10 lutego 2005 r. ustosunkował się do argumentów Samorządowego Kolegium Odwoławczego zawartych w odpowiedzi na skargę. Pełnomocnik skarżącego wnosząc w powyższym piśmie o przeczytanie akt sprawy, merytoryczne rozpoznanie skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..] Nr [..], zasądzenie kosztów i doręczenie odpisu złożonej przez Wójta uchwały Rady Gminy z dnia [..]. wyjaśnił, że złożona przez niego w sprawie niniejszej skarga dotyczy bezczynności Wójta Gminy nie Samorządowego Kolegium Odwoławczego .
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie zauważyć należy, że lektura skargi wniesionej w imieniu A. C. przez jego pełnomocnika w dniu 12 stycznia 2005 r., mimo wyjaśnień zawartych w piśmie z dnia 10 lutego 2005 r. nie pozostawia wątpliwości, iż skarga ta skierowana jest przeciwko wydanemu w trybie art. 37 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1964 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) postanowieniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. Nr [..]. Do wniosku takiego skłania wskazany exspresis verbis w skardze przedmiotu zaskarżenia, którym jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. Nr [..].
W związku z powyższym ustaleniem, w dalszej kolejności rozważyć należy dopuszczalność zaskarżenia do sądu administracyjnego orzeczenia organu II instancji, wydanego w wyniku wniesienia zażalenia w trybie art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego.
Stosownie do dyspozycji art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 150, poz. 1270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę, co do istoty.
Postanowienie wydane w trybie art. 37 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego nie spełnia żadnego z tych wymogów. Po pierwsze - w kodeksie postępowania administracyjnego brak jest przepisu, który przewidywałby możliwość wniesienia zażalenia na tego typu postanowienie (art. 141 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego). Po wtóre - postanowienie wydane w trybie art. 37 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego nie kończy postępowania ani nie rozstrzyga sprawy, co do istoty. Postanowienie to jest formą reakcji organu administracji publicznej wyższego stopnia na zażalenie wniesione na bezczynność organu administracji publicznej. Jest to, więc jedno z postanowień, o których mowa w art. 123 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego, które rozstrzyga kwestie wynikające w toku postępowania - a związane z jego przewlekłością - a nierozstrzygające o istocie sprawy. Tym samym postanowienie wydane w trybie art. 37 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego, choć wydane w toku postępowania administracyjnego nie podlega kontroli sądu administracyjnego.
Zauważyć również należy, że wniesienie zażalenia w trybie art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego do organu administracji publicznej wyższego stopnia jest warunkiem formalnym wystąpienia osoby zainteresowanej ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu administracji I instancji (art. 52 § 1 i 2 w zw. z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
Wyjaśnić należy skarżącemu, że merytoryczne rozstrzygnięcie jego zarzutów, co do terminu rozpatrzenia jego sprawy oraz bezczynności organu może nastąpić wyłącznie po wniesieniu skargi na bezczynność organu I instancji. Skarga na bezczynność może być wniesiona do sądu administracyjnego niezależnie od tego, czy organ wyższego stopnia wyznaczył dodatkowy termin do załatwienia sprawy, czy też jak w sprawie niniejszej uznał zażalenie za nieuzasadnione.
Biorąc powyższe pod uwagę, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę A. C. jako niedopuszczalną ze względu na przedmiot zaskarżenia należy odrzucić.