Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia WSA Ewa Ibrom po rozpoznaniu w dniu 20 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną M. K.
Wyrokiem z dnia 11 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Odpis tego wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 1 października 2009 r. (k.69). Od tego orzeczenia skarżący wniósł w dniu 10 października 2009 r. skargę kasacyjną, sporządzoną przez siebie osobiście.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.
W myśl art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako: "ustawa", skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Zgodnie zaś z art. 178 ustawy, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Przepis art. 175 § 1 ustawy wprowadza zatem przymus adwokacki, wyłączający możliwość sporządzenia skargi kasacyjnej przez samą stronę. Tylko podmioty wymienione w art. 175 § 2 ustawy, do których skarżący nie należy, uprawnione są do wniesienia skargi kasacyjnej sporządzonej osobiście.
Skarga kasacyjna sporządzona przez stronę osobiście jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie powołanego art. 178 ustawy.
Ubocznie jedynie zauważyć należy, iż skargę kasacyjną w niniejszej sprawie mógł wnieść pełnomocnik skarżącego - [...] M. C., ustanowiony z urzędu, lecz tego nie uczynił. W dniu 6 października 2009 r. pełnomocnik strony złożył bowiem opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w tej sprawie.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w postanowieniu.