Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia - w zakresie wniosku A. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia: odmówić przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W dniu [...] r. (data stempla pocztowego na kopercie nadawczej) A. K. wniósł skargę na postanowienie Wojewody z dnia [...] nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Starosty z dnia [...] r. nr [...] nakładające na skarżącego grzywnę w celu przymuszenia w wysokości [...] zł.
Wraz ze skargą pełnomocnik skarżącej wniósł o przywrócenie terminu do jej wniesienia podnosząc, że uchybił temu terminowi z uwagi na stan zdrowia, który nie pozwolił mu na spotkanie z mocodawcą celem rozważenia zasadności sporządzenia skargi i ewentualnie podjęcia niezbędnych czynności, które skutkować miały złożeniem skargi w ustawowym terminie.
Na poparcie powyższych twierdzeń pełnomocnik skarżącego dołączył do wniosku zaświadczenie lekarskie sporządzone w dniu [...] r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje.
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżona decyzja Wojewody została doręczona pełnomocnikowi skarżącego w dniu [...] r. (potwierdzenie odbioru - k. 20 dołączonych akt administracyjnych organu II instancji).
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm. - dalej jako "p.p.s.a."), 30-dniowy termin na wniesienie skargi od zaskarżonego postanowienia upłynął w dniu 12 lutego 2015 r.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 2 i 4 p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, iż brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona (lub jej pełnomocnik) nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października 2002 r., sygn. akt V S.A. 793/03, opubl. Mon. Praw. 2002, nr 23, s. 1059).
Z załączonego przez pełnomocnika strony zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] r. wynika, iż nie mógł się on stawić na wezwanie w wielu sprawach sądowych z powodu choroby w okresie od [...] do [...] r.
Tym samym należy stwierdzić, że treść tego dokumentu nie uprawdopodabnia okoliczności, iż uchybienie terminu do złożenia skargi nastąpiło bez winy strony skarżącej. Zwolnienia lekarskie same w sobie nie są potwiedzeniem braku winy w uchybieniu terminu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 1998 r., sygn. akt III SA 1243/97).
Działania i zaniechania pełnomocnika strony odnoszą bezpośrednie skutki dla osoby reprezentowanej przez tego pełnomocnika. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego nie dołożył należytej staranności w dążeniu do terminowego podjęcia czynności procesowej, mógł bowiem np. skorzystać z pełnomocnictwa substytucyjnego, bądź powiadomić o fakcie niedyspozycji zdrowotnej stronę - w celu umożliwienia jej ustanowienia innego pełnomocnika. Nie uprawdopodobniono również, aby choroba była nagła i wymagała hospitalizacji, bądź uniemożliwiała wyręczenie się inną osobą.
Brak uprawdopodobnienia, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony skutkuje odmową przywrócenia terminu na podstawie art. 88 w związku z art. 87 § 1 p.p.s.a.
Mając powyższe rozważania na względzie, Sąd orzekł jak w postanowieniu.