Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie zasiłku okresowego
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego p o s t a n a w i a przyznać T. W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

T. W. w skardze z dnia 8 lutego 2008 r. wniosła o przyznanie pomocy prawnej.

Wobec tego, że wniosek nie został złożony na urzędowym formularzu działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wezwano stronę skarżącą do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wraz z wezwaniem stronie skarżącej przesłano urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy druk PPF. W zakreślonym terminie (data na prezentacie) strona skarżąca złożyła wypełniony urzędowy formularz winsoku o przyznanie prawa pomocy wnosząc o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego.

Referendarz sądowy stwierdził, że:

Wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przesłanka przyznania prawa pomocy osobie fizycznej sformułowana w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oparta jest na zwrotach szacunkowych, których samodzielne stosowanie wywołuje konieczność oszacowania wystąpienia określonego w zwrocie szacunkowym stanu faktycznego. Dlatego oceniając zasadność wniosku należy wziąć pod uwagę z jednej strony wysokość obciążeń finansowych związanych z danym postępowaniem, a z drugiej realne, istniejące w chwili składania wniosku możliwości finansowe strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy.

Stawka minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego ustanowionego w sprawie niniejszej dla reprezentowania strony skarżącej wynosi 240 złotych netto (§14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - Dz.U. z 2002 r. Nr 163. poz. 1349 ze zm.) - 292,80 złotych brutto (§ 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Z oświadczenia strony skarżącej wynika, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada żadnych oszczędności, nieruchomości ani przedmiotów wartościowych, utrzymuje się z emerytury w kwocie [...] złotych.

W ocenie referendarza sądowego strona skarżąca wykazała, że bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania nie jest w stanie uiścić minimalnej stawki wynagrodzenia radcy prawnego. Łączny miesięczny dochód strony skarżącej wynosi 636 złotych. Po uiszczeniu przez stronę skarżącą z kwoty jej dochodu kwoty brutto minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego do jej dyspozycji na zaspokojenie koniecznych kosztów utrzymania pozostałaby kwota [...] złotych. Na gruncie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) w związku z § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 135, poz. 950) przyjmuje się, że kwota zapewniająca w stopniu minimalnym pokrycie koniecznych kosztów utrzymania osoby samotnie gospodarującej wynosi 477 złotych. Skoro kwota, która pozostałaby do dyspozycji strony skarżącej na pokrycie koniecznych dla niej kosztów utrzymania po uiszczeniu przez nią wynagrodzenia radcy prawnego byłaby niższa od kwoty z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej przyjąć należy, że opłacenie wynagrodzenia radcy prawnego uniemożliwi zaspokojenie koniecznych stronie skarżącej kosztów utrzymania. Z tego powodu, niezależnie od wysokości stałych miesięcznych kosztów utrzymania koniecznego strony skarżącej, poniesienie przez nią minimalnej stawki wynagrodzenia radcy prawnego wiązać się będzie z uszczerbkiem w koniecznych jej kosztach utrzymania. Dlatego referendarz sądowy uwzględnił w całości wniosek strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy.

Wobec powyższego, działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało orzec jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze