Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Lu 81/11 w sprawie ze skargi J. S na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a odrzucić skargę o wznowienie postępowania.
Pismem z dnia 18 marca 2011 r. J. S. złożyła skargę o wznowienie postępowania w sprawie oznaczonej sygn. akt II SA/Lu 81/11. Skarżąca wskazała, że sprawa była rozpoznawana na rozprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie dnia 17 marca 2011 r., na której zapadł wyrok, z którym skarżąca się nie zgadza.
Podniosła, iż w postępowaniu tym występowała bez pełnomocnika, co oznacza, iż nie była należycie reprezentowana i nie mogła oraz nie umiała się należycie bronić. Dowodem na to jest fakt, że sprawa w której występowała z pełnomocnikiem została korzystnie dla niej rozstrzygnięta.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie rozpatrując przedmiotową skargę, zważył, co następuje:
Zgodnie z regulacją art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., w przypadkach wskazanych w dziale VII tej ustawy można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Wniesienie skargi o wznowienie postępowania jest zatem dopuszczalne tylko wtedy, gdy istnieje orzeczenie sądu, od którego taka skarga została wniesiona, przy czym orzeczenie to musi być prawomocne i musi być orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie.
Tymczasem w niniejszej sprawie skarżąca wniosła skargę o wznowienie postępowania w sprawie toczącej się przed tutejszym sądem zarejestrowanej pod sygn. akt II SA/Lu 81/11 w sytuacji, gdy postępowanie to nie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Stosownie do regulacji art. 168 § 1 p.p.s.a. orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje co do niego środek odwoławczy. Natomiast w myśl art. 173 § 1 i § 2 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku przysługuje środek odwoławczy w postaci skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a skargę tę może wnieść strona, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem (art. 177 § 1 p.p.s.a.).
W sprawie, której wznowienia domaga się obecnie skarżąca Sąd wydał wyrok oddalający skargę w dniu 17 marca 2011 r., natomiast skarga o wznowienie postępowania wniesiona została już w dniu 18 marca 2011 r., zatem nawet przed doręczeniem skarżącej odpisu tego wyroku wraz z uzasadnieniem, o co skarżąca wniosła i co nastąpiło w dniu 7 kwietnia 2011 r.
Bezspornym zatem jest, iż skarżąca złożyła skargę o wznowienie postępowania przed upływem trzydziestodniowego terminu na wniesienie skargi kasacyjnej, a nawet przed rozpoczęciem jego biegu.
W konsekwencji rozpatrywana skarga o wznowienie jest przedwczesna i co za tym idzie musi być uznana za niedopuszczalną (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2006 r., sygn. akt II OZ 1456/05). Nie jest bowiem dopuszczalne i możliwe wszczęcie tego nadzwyczajnego trybu weryfikacji orzeczeń sądowych w czasie, gdy stronie przysługują jeszcze zwykłe środki odwoławcze.
Stosownie do art. 276 p.p.s.a. do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania - w kwestiach nieuregulowanych w sposób szczególny - stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Z kolei według art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu przez sąd, co w świetle art. 58 § 3 p.p.s.a. następuje w drodze postanowienia, które może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., stosowanego w związku z odesłaniem zawartym w art. 276 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.