Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego - w zakresie wniosku S. B. o wyłączenie sędzi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Ewy Ibrom p o s t a n a w i a: oddalić wniosek.
W piśmie z dnia 6 maja 2009 r. S. B. wniosła o wyłączenie sędzi WSA w Lublinie Ewy Ibrom od rozpoznawania sprawy ze skargi S. B. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego. Skarżąca zarzuciła, iż sędzia, której wyłączenia domaga się, orzekając jako sędzia Sądu Okręgowego w Lublinie w jej sprawie "fałszowała apelację". Do wniosku załączyła pismo skierowane do PINB , w którym podniosła, że w maju 2002 r. akta sprawy o sygn. akt II Ns 866/97 na jej wniosek "przyszły [...] z Warszawy z Sądu Najwyższego do obrony, bo sędzia Sądu Okręgowego Ewa Ibrom nie dokonała obowiązku uzupełnienia akt i Sąd Najwyższy w Warszawie odmówił rozpoznania akt".
W pisemnym oświadczeniu złożonym w dniu 8 maja 2009 r. sędzia Ewa Ibrom wskazała, iż ze skarżącą S. B. miała styczność wyłącznie urzędowo jako sędzia, a następnie przewodnicząca II Wydziału Cywilnego Odwoławczego w Sądzie Okręgowym . Zdaniem sędzi w sprawie nie zachodzą również okoliczności, o których mowa w art. 18 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzasadniające wyłączenie jej od orzekania z mocy samej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 18 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako: "ustawa", sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną z nich w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziałuje na jego prawa lub obowiązki (pkt 1), swojego małżonka, krewnych lub powinowatych w linii prostej, krewnych bocznych do czwartego stopnia i powinowatych bocznych do drugiego stopnia (pkt 2), osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli (pkt 3), w których był lub jest jeszcze pełnomocnikiem jednej ze stron (pkt 4), w których świadczył usługi prawne na rzecz jednej ze stron lub jakiekolwiek inne usługi związane ze sprawą (pkt 5), w których brał udział w wydaniu zaskarżonego orzeczenia, jak też w sprawach o ważność aktu prawnego z jego udziałem sporządzonego lub przez niego rozpoznanego oraz w sprawach, w których występował jako prokurator (pkt 6), w których brał udział w rozstrzyganiu sprawy w organach administracji publicznej (pkt 7).
W myśl zaś art. 19 ustawy, niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.
W rozpoznawanej sprawie nie zachodzą okoliczności, o których mowa w powołanych wyżej przepisach ustawy, obligujące Sąd do wyłączenia sędzi Ewy Ibrom od rozpoznania tej sprawy. Z wyjaśnień złożonych przez sędzię na podstawie art. 22 § 2 ustawy, nie wynika bowiem, by istniały jakiekolwiek podstawy do wyłączenia jej od orzekania w tej sprawie. Również skarżąca nie wskazała żadnej okoliczności, uzasadniającej wyłączenie sędzi.
Należy podkreślić, iż fakt, że sędzia, której wyłączenia domaga się skarżąca, orzekała w sprawach z udziałem S. B. w Sądzie Okręgowym , podejmując niekorzystne dla niej rozstrzygnięcia, nie uzasadnia wyłączenia tej sędzi od orzekania w przedmiotowej sprawie na podstawie powołanych przepisów.
Okoliczność ta nie może w szczególności stanowić podstawy wyłączenia wskazanej w art. 19 ustawy, co potwierdza ugruntowane w tym zakresie orzecznictwo sądowe. W orzecznictwie wskazuje się bowiem, że wyłączenie sędziego, o którym mowa w art. 19 ustawy ma zapewnić obiektywizm sądu, a nie może być ono traktowane, jako możliwość eliminowania w postępowaniu sędziów, których strona uznaje za nieodpowiadających subiektywnemu pojmowaniu swoich interesów. Sam fakt, że sędzia, którego wyłączenia domaga się skarżący, orzekał w innej sprawie z jego udziałem, nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej w myśl tego przepisu wyłączenie sędziego (por. postanowienia NSA: z dnia 22 lutego 2008 r., II FZ 60/08, ONSAiWSA 2008, nr 6, poz. 97 oraz z dnia 27 września 2005 r., I OZ 939/05, niepubl.).
Z tych względów, wobec braku przesłanek określonych w art. 18 § 1 i art. 19 ustawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie orzekł, jak w postanowieniu.