Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego p o s t a n a w i a I. przyznać S. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, o wyznaczenie którego zwrócić się do Okręgowej Izby Radców Prawnych; II. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Strona skarżąca wezwana do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF w zakreślonym terminie (data na prezentacie) wniosła wypełniony i podpisany druk PPF żądając przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Na podstawie oświadczenia strony skarżącej referendarz sądowy ustalił, że strona skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z bezrobotną nieposiadającą prawa do zasiłku dla bezrobotnych żoną, z którą utrzymuje się z zasiłku okresowego w kwocie [...] złotych. Córka strony skarżącej studiuje, zamieszkuje w akademiku i utrzymuje się ze stypendium socjalnego w kwocie [...] złotych. Na wydatki strony skarżącej składa się koszt zużycia gazu - [...] złotych i koszty wyżywienia - [...] złotych miesięcznie.
W ocenie referendarza sądowego strona skarżąca wykazała, że nie jest w stanie ponieść minimalnych kosztów ustanowienia radcy prawnego. Ze względu na zaawansowanie niniejszego postępowania ustanowienie radcy prawnego wiązać się będzie ze sporządzeniem skargi kasacyjnej bądź opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Stawka minimalnego wynagrodzenia radcy prawnego z tego tytułu wynosić będzie 221,40 złotych brutto (§2 ust. 3 w związku z §14 ust. 2 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163. poz. 1349 ze zm.) w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Biorąc pod uwagę wysokość dochodów gospodarstwa domowego strony skarżącej i minimalny koszt ustanowienia radcy prawnego dla sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej bądź opinii o braku podstaw do jej wniesienia stwierdzić należy, że strona skarżąca nie ma realnych możliwości uiszczenia wynagrodzenia radcy prawnego. Aby je uiścić musiałaby bowiem przeznaczyć na ten cel niemal całość miesięcznych dochodów gospodarstwa domowego. To zaś skutkowałoby uszczerbkiem w kosztach utrzymania. Odnośnie natomiast żądania zwolnienia od kosztów sądowych należy zauważyć, że na mocy art. 239 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. strona skarżąca jest w niniejszej sprawie zwolniona od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. Z tego powodu jej żądanie zwolnienia od kosztów sądowych jest bezzasadne i nie podlega uwzględnieniu.
Wobec powyższego, referendarz sądowy działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.