Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego S. L. o przyznanie wynagrodzenia za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego p o s t a n a w i a odmówić przyznania wynagrodzenia.
Radca prawny S. L. wyznaczony przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w L. pełnomocnikiem z urzędu skarżącej reprezentując skarżącą w dniu 19 kwietnia 2011 r. na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym do protokołu złożył oświadczenie, że wnosi o zasądzenie kosztów postępowania (k. 78).
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Zgodnie z punktem IV zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II WSA w Lublinie z dnia 8 czerwca 2011 r. wniosek pełnomocnika skarżącej złożony na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2011 r. traktować należy jako wniosek o przyznanie wynagrodzenia za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez radcę prawnego jest rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) zwane dalej "rozporządzeniem".
Zgodnie z § 16 rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Nie ulega wątpliwości, że z treści przepisu wynika, iż aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści (por. postanowienie NSA z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08 - Lex nr 527807 czy postanowienie NSA z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09 - Lex nr 582846). Podkreślić jednocześnie należy, że brak oświadczenia tej treści nie stanowi braku formalnego podlegającego uzupełnienie w trybie art. 49 p.p.s.a. Brak takiego oświadczenia wywołuje natomiast skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (patrz postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2008 r. o sygn. akt I OZ 390/08 - Lex nr 493827).
W przedmiotowej sprawie złożony na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2011 r. wniosek o przyznanie wynagrodzenia za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie zawiera oświadczenia, o którym stanowi § 16 rozporządzenia.
Z tego powodu nie zasługuje on na uwzględnienie.
Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 16 rozporządzenia należało orzec jak w postanowieniu.