Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dnia 25 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. K. N. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji drogi - w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi postanawia odmówić przywrócenia terminu.
Postanowieniem z dnia 13 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę na opisaną w sentencji decyzję Wojewody z powodu nieuzupełnienia braków formalnych skargi do jakich strona została wezwana.
Następnie wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data złożenia) A. K. - N. będąca pełnomocnikiem skarżącego wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi tj. do złożenia pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Lublinie.
We wniosku wskazała, że po wniesieniu w imieniu syna skargi wyjechała za granicę ustanawiając w kraju pełnomocnika do doręczeń korespondencji. Jednakże pełnomocnik ten z uwagi na brak możliwości kontaktu z nią wywołanym jej pobytem w szpitalu nie poinformował jej o treści wezwania, które nie zostało wykonane. Dopiero po powrocie do kraju w dniu 19 kwietnia 2009 r. w rozmowie z pełnomocnikiem do doręczeń dowiedziała się o wezwaniu które należało wykonać. W związku z zaistniałą sytuacją nie ponosi winy za uchybienie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej cyt. jako p.p.s.a.) czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Tryb złożenia wniosku szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 tego artykułu pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Z ostatniego przepisu wynika zatem, iż konieczną, a zarazem podstawową przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy po stronie podmiotu dokonującego danej czynności.
Tytułem wstępu wskazać należy, że prowadzenie spraw w sformalizowanym postępowaniu sądowym wymaga od stron (jej pełnomocnika) szczególnej staranności. Wszelkie zaniedbania grożą bowiem poważnymi konsekwencjami, często niemożliwymi do zniwelowania. Oceniając wystąpienie tej przesłanki sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.
Również sposób rozumienia pojęcia "brak winy w uchybieniu terminu" nie budzi wątpliwości w praktyce orzeczniczej. Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą o braku winy można mówić jedynie wtedy, gdy mimo dołożenia przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, termin został naruszony. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. wyrok NSA z 28.6.2007 r., II OSK 479/07, LEX nr 344095).