Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego - w zakresie zażalenia A. W. na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Lu 249/15 p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt II SA/Lu 249/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie jego zaskarżenia w drodze skargi kasacyjnej został doręczony skarżącemu na wniosek w dniu 30 grudnia 2015 r. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru (k. 66 akt sądowych) wynika bowiem, że w tym dniu przedmiotową przesyłkę w miejscu zamieszkania skarżącego odebrała B. K., będąca dorosłym domownikiem.

W dniu 4 stycznia 2015 r. (data nadania) skarżący złożył samodzielnie sporządzone pismo, oznaczone jako zażalenie na ww. wyrok. Skarżący w piśmie tym wniósł o uchylenie wskazanego wyroku w całości, a także uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia pierwszoinstancyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlega odrzuceniu, albowiem w myśl art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), jedynym dopuszczalnym prawnie środkiem zaskarżenia od wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych jest skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, że przedmiotowe zażalenie podlegałoby odrzuceniu nawet, gdyby wbrew jego oznaczeniu zakwalifikować je jako skargę kasacyjną od kwestionowanego przez stronę wyroku. Złożone pismo zostało bowiem sporządzone przez skarżącego osobiście, podczas gdy zgodnie z art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna zostać sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3. W myśl § 2 powołanego przepisu, powyższego wymogu nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Z akt sprawy nie wynika natomiast, by skarżący należał do którejkolwiek z kategorii osób wymienionych w tym przepisie.

Końcowo należy podkreślić, że skarżący został prawidłowo pouczony o sposobie i trybie zaskarżenia wyroku tutejszego Sądu z dnia 25 listopada 2015 r. Doręczając skarżącemu odpis tego wyroku z uzasadnieniem poinformowano go bowiem, że środkiem zaskarżenia służącym od tego orzeczenia jest skarga kasacyjna, która winna być sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem lub radcą prawnym i złożona w terminie 30 dni. Nie budzi przy tym zastrzeżeń Sądu skuteczność doręczenia skarżącemu tej korespondencji (co zresztą nie jest przez niego kwestionowane), albowiem doręczenie to odbyło się w trybie przewidzianym w przepisach prawa (art. 72 § 1 p.p.s.a.)

Z tych względów Sąd, na mocy art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1